چهارمین اثر لیلا عبدی به مناسبت بیست و هفتمین  نمایشگاه کتاب تهران

ص 458

نگاهش چقدر داغ و با احساس بود . این طور نگاه کردنش را به یاد نمی آوردم . لبخندی در پاسخ لبخندم زد و گفت :

_ به قول تو اگه ، نمی گم حتمی ، اما اگه اون قدر خوش شانس باشم که دل تو یک میلیاردم عشقی رو که من تجربه اش کردم ، تجربه کرده باشه و منو بخواد ، زندگی ای رو برات می سازم که تو رویاهات ندیده باشی ، کاری می کنم باور کنی مجنون وار دوستت دارم و هر لحظه پیش خودت و من اعتراف کنی که چقدر دوستم داری امیرعلی !

سربه زیر انداختم ، می ترسیدم از چشمانم بخواند که من هم مجنون وار او را دوست دارم ، می ترسیدم بفهمد که چقدر از حرف هایش لذت میبرم .

******

و اینکه لحظه های احساسی بسیاری داشت که آرامش هر دو رو در برداشت . مثل آغاز فصل 46 و ...