مراببین

با شنیدن صدای ماشین، پرستو به طرف سالن رفت. لحظه‌ای صبر کرد، نگاهش به در ورودی بود. دلش می‌خواست آن میهمان مهم را زودتر ببیند. وقتی پارسا از در وارد شد، نگاهش به رنگ پریده و چهره‌ی بی‌حال و لاغر پرستو افتاد، دور چشمانش به کبودی نشسته بود و دیگر اثری از آن چشمان شفاف نبود. قلبش تیر کشید، خودش هم نفهمید در آن نگاه چه دید که مثل تیری در قلبش فرو رفت، انگار تمام آن کینه‌ها، خشم و انتقام با دیدن نگاه معصوم او به یک‌باره نابود شدند. دلش می‌خواست می‌توانست زمان را به عقب برگرداند و فقط خودش باشد که روبه‌روی پرستو می‌ایستد. آن وقت جلو می‌رفت و به چشمانش خیره می‌شد و می‌گفت «فقط بگو که هنوزم دوستم داری. بگو که تموم اون چیزهایی که دیدم همه‌اش دروغ بوده، دوباره اون جریان رو برام تعریف کن.»

دانلود