نگار. ق هستم، متولد ١٣٧٢، مدرس زبان انگلیسی و بزرگ شده ی پایتخت.
زندگی من همیشه پر بود از فانتزی های عجیب و غریب. یه نگار بودم و ١٠٠ نگار تو دنیا های مختلف.. از نظر خیلی ها شاید ادم عجیبی باشم ولی از نظر خودم خیلی نرمال..
من عاشق فیلم و سریالم، ولی فیلم دیدنی باید یه جا بین شخصیت ها واسه نگار پیدا کنم. کتاب خوندنی هم همین طور، تو تصورات خودمم همین طور..
بعد انقدر به این نگار و شخصیتش پر و بال می دم که کم کم خودش می شه یه فیلم و یه کتاب..
فانتزی های ذهنم مخصوص خودم بود. مال خودم.. تا روزی که یکی از دوستام بهم گفت کپشنای زیر عکسات قشنگه، کاش کتاب بنویسی..
مثل خوره رفت تو ذهنم و شد یکی از فانتزی های دیگه.. بار ها با خودم گفتم یعنی ممکنه کسی نوشته های منو بخونه ؟ بار ها پس کشیدم، عقب رفتم، جلوی خودمو گرفتم و یهو.. وقتی به خودم اومدم دیدم اولیمو استارت زدم..
بابام همیشه بهم می گفت ترس بدترین بلا ها رو سر ادم میاره. وقتی ترسیدی، یه جور ترس رو غافلگیر کن که دیگه اون از تو بترسه.
حالا وقتی قلم دست می گیرم، به جنگ ترس می رم.. دیگه نمی ترسم. حروف و کلمات و جمله ها، بهم نیرو می دن، می چسبن بهم و می شن پاراگراف. چند تا می شن و می شن صفحه و اخر سر.. یه کتابی که شده یکی از اون صد ها نگار توی ذهنم.
نوشتن مثل خلق کردنه. همون قدر لذت بخش، همون قدر هوس انگیز و همون قدر ناب.. و من.. عاشق خلق کردنم.