اینم یکی دیگه از شعراش که من عاشقشم

چشمای بسته ی تورو با بوسه بازش میکنم

قلبه شکسته ی تورو خودم نوازش میکنم

نمیذارم تنگ غروب دلت بگیره از کسی

تا وقتی من کنارتم به هرچی میخوام میرسی

خودم بغل میگیرمت پر میشم از عطره تنت

کاشکی تو هم بفهمی که میمیرم از نبودنت

خودم به جای تو شبا بهونه هاتو میشمارم

جای تو گریه میکنم جای تو غصه میخورم

هر چی که دوست داری بگو حرفای قلبتو بزن

دل خوشیات ماله خودت درد و دلات برای من

من واسه ی داشتن تو قیده یه دنیارو زدم

کاشکی ازم چیزی بخوای تا به تو دنیامو بدم

خودم بغل میگیرمت پر میشم از عطره تنت

تا که تو هم بفهمی که میمیرم از نبودنت

خودم به جای تو شبا بهونه هاتو میشمارم

جای تو گریه میکنم جای تو غصه میخورم

این خواننده این شعرو واسه دخترش خونده منم این شعر و به تمام زندگیم  یعنی همون دخترم تقدیم میکنم

برای من که کبوتری ام عاشق و سرگردان؛
بیا و بام شو
اصلا بیا و دام شو… 

تا کی دل من چشم به در داشته باشد؟
ای کاش کسی از تو خبر داشته باشد
آن باد که آغشته به بوی نفس توست
از کوچه ی ما کاش گذر داشته باشد 

تو که نمی آیی،..‏
تاج و تختی...
برای خودش به هم می زند...
دلتنگی! 

سلام دوستای خوبم

عزیزان ببخشید که اینجا این پیام رو میذارم ولی به خدا دارم خفه میشم نمیتونم تحمل کنم .

دیشب همین که شام رو کشیدم تلفن همسرم زنگ زد و متاسفانه یکی از دوستامون از بندر عباس خبری بهمون داد که از همون موقع تو شوکم اصلا نمی تونم باور کنم .

ما زمانیکه بندر بودیم تنها کسانی که داشتیم چند تا از دوستای خوبی بودن که واقعا تنهامون نمیذاشتن و دوران خوبی رو باهم گذروندیم .

تا اینکه ما اومدیم و روابطا شد در حد تلفن و نهایتش دیدار چند سال یک بار : ( (

جالبش اینجاست که همگی تو همون سال ازدواج کرده بودیم . خلاصه زمستون 88 ما تو فرودگاه بودیم داشتیم میرفتیم سفر که یکی از دوستامون آقا  حمید تماس گرفت گفت عمو من اومدم ما هم کلی ذوق کردیم  که پگاه  و حمید نی نی دار شدن ولی بچه ها دیشب یکی دیگه از عموهای سپهر کوچولو زنگ زد و گفت سپهر از پیشمون پر کشید و رفت : (((((( 

واااااااای خدایا دارم خفه میشم از بس گریه کردم پارسال تابستون اومده بودن که چند روزی برن ترکیه پیش ما هم اومدن یه شب پیشمون موندن من فقط همون یکبار دیدمش ولی تو fb عکساشو میدیدم . 

دیروز صبح حرکت می کنن که برن مسافرت ولی تقریبا ظهر که میشه نمیدونم چی میشه که ماشین چپ می کنه و ....

دیشب که شنیدم یاد عکسای سیزده بدر امسالشون افتادم که پگاه عکس سپهر رو  گذاشته بود در حالیکه خوشحال بود از اینکه سبزرو به دریا انداخته .

خدایا  بازم شکرت . باور کنین از همون دیشب انقدر مرگ و نزدیک خودم احساس می کنم یه تلنگر جانانه بود : (((

من و همسرم که نشستیم به گریه کردن پارسا هم بچم رفت تو بغل باباش و شروع کرد به گریه که من دیگه دوستمو نمیبینم .

الانم از فرودگاه میایم با مکافات همسرم بلیط گیر آورد که یک روزه صبح بره و شب برگرده . خیلی دلم می خواست میرفتم ولی برای روحیه پارسا و اینکه بچم غصه نخوره دوستش رفته منصرف شدم .

وقتی فکر میکنم پگاه دیگه گرمای تن سپهر رو حس نمیکنه وقتی فکر می کنم الان دلش میخواد عزیزشو بغل کنه تا آرامش بگیره ولی دیگه نمیشه ...

وای چه حالی میشم تنها کاری که از دستم بر میاد اشک ریختنه :((

خدایا اون بچه که آمرزیدس فقط مادر و پدر و اطرافیانو صبر بده .

در آخر به این نتیجه رسیدم که خدایا هرچی برامون رقم میزنی عیب نداره فقط تن سالم و عزیزان رو ازمون نگیر .

دوستای گلم باور کنید آرامش گرفتم  ، اشکام بند نمیومد دیدم نه خوابم نمیبره منم پا شدم اومدم سر کامی جون .

من و ببخشید ادمین خان که اینجا پیامی گذاشتم که میدونم جاش نبود وهمینطور شما عزیزان که سرتونو درد آوردم . ازتون خواهش می کنم برای دل  داغدار پگاه و حمید دعا کنید که صبور باشن .

کمال تشکر رو دارم . شب خوش .

سلام دوست جونا

راست میگی مریم جون اینجاخیلی خلوت شده منم خیلی دلم براحال وهوای قبلیه تالارتنگ شده اون موقع هاکه ازتک تک کلماتی که توی پیامامون بودعطرمحبتواستشمام میکردیم دلمون تنگ میشد براهمدیگه این خونه واقعاخونه دوم بودوباهمه مشغله روزانه بهمون آرامش میداد

امایه جورایی لازم داشتیم هممون این تعطیلاتویکم که ازهم دوربشیم یادمون میادچقدردوستیامون قشنگودوست داشتنی هستن وبه راحتی نمیذاریم لکه داربشن

مطمئنم این خونه بازم به گرمی سابق میشه شایدگرمترومهربونترباکلی دوست جدیدومهربون

حقایق تلخ : جهت همدردی با خانوم ها و قابل توجه آقایون!!!!!!!!

مسافر کناری مدام خودش را رویم می اندازد ، دستش را در جیبش می کند و در می آورد ، من به شیشه چسبیده ام اما هر قدر جمع تر می شوم او گشادتر می شود .. موقع پیاده شدن تمام عضلات بدنم از بس منقبض مانده اند درد می کنند ….

*(تقصیر خودم بود باید جلو می نشستم ..!!!)

مسافر صندلی پشت زانوهایش را در ستون فقراتم فرو می کند ، یادم هست موقع سوار شدن قد چندانی هم نداشت ، باید با یک چیزی محکم بکوبم توی سرش ، چیزی دم دستم نیست احتمالا فکر کرده خوشم آمده که حالا دستش را از کنار صندلی به سمت من می آورد….

*(تقصیر خودم بود باید با اتوبوس می آمدم ..!!! )

اتوبوس پر است ایستاده ام و دستم روی میله هاست ، اتوبوس زیاد هم شلوغ نیست و چشمان او هم نابینا به نظر نمی رسد ولی دستش را درست در 10 سانت از 100 سانت میله ای که من دستم را گذاشته ام می گذارد .. با خودم می گویم ” چه تصادفی ” و دستم را جابه جا می کنم … اما تصادف مدام در طول میله اتفاق می افتد …..

*(تقصیر خودم است باید این دو قدم راه را پیاده می آمدم …!! )

پیاده رو آنقدر ها هم باریک نیست اما دوست دارد از منتها علیه سمت من عبور کند ، به اندازه 8 نفر کنارش جا هست ولی با هم برخورد خواهیم کرد … کسی که باید جایش عوض کند ، بایستد ، جا خالی بدهد ، راه بدهد و … من هستم …

*(تقصیر خودم است باید با آژانس می آمدم …!!! )

راننده آژانس مدام از آینه نگام می کند و لبخند می زند … سرم را باید تا انتهای مسیر به زاویه 180 درجه به سمت شیشه بگیرم .. مدام حرف میزند و از توی آینه منتظر جواب است ..خودم را به نشنیدن می زنم … موقع پیاده شدن بس که گردنم را چرخانده ام دیگر صاف نمی شود … چشمانش به نظر سالم می آید اما بقیه پول را که می خواهد بدهد به جای اینکه در دستم بگذارد از آرنجم شروع می کند … البته من باید حواسم می بود و دستم را با دستش تنظیم می کردم ….

*(تقصیر خودم است باید با ماشین شخصی می آمدم …!!! )

راننده پشتی تا می بیند خانم هستم دستش را روی بوق می گذارد… راه می دهم … نزدیک شیشه ماشین می ایستد نیشش باز است و دندانهای زردش از لبان سیاهش بیرون زده است … “خانم ماشین لباسشوئی نیست ها “…. مسافرهای توی ماشین همه نیششان باز می شود … تا برسم هزار بار هزار تا حرف جدید می شنوم …و مدام باید مواظب ماشین هایی که فرمانهایشان را به سمت من می چرخانند باشم …موقع رسیدن خسته هستم .. اعصابم به کلی به هم ریخته است

*(تقصیر خودم است زن جماعت را چه به بیرون رفتن !!!)

خیلی دوست داشتنی است و در اختیار من نیست دوست داشتنش
خیلی دوست داشتنی است و در اراده ی من نیست دوست داشتنش
خیلی دوست داشتنی است و  در تقدیر من نیست دوست نداشتنش
خیلی دوست داشتنی است و در عهده ی من نیست دوست نداشتنش

 

 

 

 

نامت را در دلم خط خطی کردم که فراموشت کنم
ندانستم که بیشتر از قبل به چشم میآید

امشب به رسم عاشقی یادی ز یاران میکنم

در غربتی تاریک و سرد از غم حکایت میکنم

امشب وجودم خسته است از سردی دلهای سرد

ایا تو هم در یاد من هستی در این شبهای درد

کوتاهترین فاصله برای گفتن دوست دارم یک لبخند است

یک دنیا لبخند برای تو

تو می خوای نفرت رو باور بکنم

برم و دور تو رو خط بکشم

اگه حتی عشق تو خیالیه

می مونم طعم خیال رو میچشم

!ای کاش نبودنت را هم با خودت برده بودی

امشب تمام حوصله ام را در یک کلام کوچک در تو خلاصه کردم.ای کاش میشد یک بار،تنها همین بار تکرار می شدی،تکرار.......

عشق من....

تمام آرزوی من....

چی میشه؟یه بار نگاه کن تو چشام....

آخه چشمام میتونن بهت بگن که من از تو جز تو چیزی نمیخوام............

ای که از تازگی زخم دلم تازه تری/ یعنی از قصه ی تنهایی من باخبری؟/ مثل مهتاب که از خاطر تنهایی شب میگذرد/ هر شب آهسته از آفاق دلم میگذری

سعادت مثل پروانه ای است که روی برگ های گل به خواب رفته باشد. به مجرد آنکه نزدیکش بروی بال های خود را باز کرده و در فضا پرواز میکند....

زن زشت در دنیا وجود ندارد فقط برخی از زنان هستند که نمیتوانند خود را زیبا جلوه دهند.!!!

دیگر حتی افتادن برگ درختان هم مرا ناراحت نمیکرد ، دلم از سنگ شده بود ، من در نزد درختان و گل ها و زلالی چشمه ها مرده بودم، من با زندگی لج کرده بودم و زندگی هم به عکس العمل های من میخندید. تا اینکه سحر رایحه ی مهر تو وجودم را فرا گرفت و باورم شد : من دوستت دارم........ 

می دانی؟

 

یک وقت هایی باید

رویِ یک تکه کاغذ بنویسی

تعطیل است

 

و بچسبانی پشتِ شیشه‌یِ افکارت

...

 

... باید به خودت استراحت بدهی

دراز بکشی

دست هایت را زیر سرت بگذاری

به آسمان خیره شوی

و بی خیال سوت بزنی

در دلت بخندی به تمام افکاری که

پشت شیشه‌یِ ذهنت صف کشیده اند

آن وقت با خودت بگویی:

بگذار منتظر بمانند.

 

حسین پناهی

 

 

ندایی در قلبم هست که با من حرف میزند و موقع دلتنگی هایم همیشه با من هست خیلی حرف دارم ولی نمی دانم از کدام بگویم؟؟؟ اینبار دلتنگیهایم مثل همیشه نیست، چون وقتی قلم را بر دستانم گرفتم تا برایت مثل همیشه بنویسم نمی دانم چرا قلم در دستانم بی حرکت ماند؟ نمی دانم چرا زبانم بند آمد؟ چرا افکارم پریشان شده است ؟چرا پاهایم توانایی راه رفتن و همراهی با من را ندارد؟ چرا؟؟؟ نمی دانم؟؟؟!!!................

اگر عاشق شدی نترس، راهت را ادامه بده. عشق پله است و تو رهگذر، پس عبور کن.

       گفته بودی دستهایم از خودم تنهاترند، دستهایم مال آن تنهاترین دستان تو.

جالب است ثبت احوال همه چیزم را در شناسنامه ام نوشته بجز احوالم !!!

((حسین پناهی ))

دنیا رو می بینی ؟ حرف حرف میاره ، پول پول میاره ، خواب خواب میاره ، ولی محبت خیانت میاره.

تقدیم به همتالاری های گلم

در گذرگاه زمان

خیمه شب بازی دهر

با همه تلخی و شیرینی خود می گذرد

رنگ ها رنگ دگر می گیرند

و فقط خاطره هاست

که چه شیرین و چه تلخ دست ناخورده به جا می مانند.

                                                                                                                           مهدی اخوان ثالث

پروانه ها در پیله دنیا را نمیفهمند/تقویم ها روز مبادا را نمیفهمند/دریابرای مردم صحرا نشین دریاست/ساحل نشینان قدر دریا رانمیفهمند/مثل همه،ما هم خیال زندکی
داریم/امانمیدانم جرا ما را نمیفهمند/از روز اول با تو در پرواز دانستم/پروانه ها در پیله دنیا را نمیفهمند… 

گفتم ار عاشق شوم،گاهی غمی خواهم کشید…من چه دانستم که بار عالمی خواهم کشید… 

همیشه در ریاضیات ضعیف بودم
سالهاست دارم حساب میکنم چگونه من بعلاوه ی تو،شد فقط من… 

روی بی تابی ام، تاب میخورم تا بیایی… تو یک تنه؛ تمام، یکی نبود های قصه ای! همین… 

بایادتوزندگےکردن چہ کم خرج است.. نہ خواب مےخواهد.. نہ خوراک..  

معلم گفت «الف» گفتم او. معلم گفت «ب» گفتم با او. معلم گفت «پ» گفتم پیش او. معلم گفت «ج» خواستم بگم جدایی گفت نگو!

در برابرم مشت میکنی… میپرسی: گل یا پوچ؟
در دلم میگویم: فقط دستانت….

حواست است

شهریور است

کم کم فکر باد و باران باش

شاید کسی تمام گریه هایش را برای پاییز گذاشته باشد