بعضی وقت ها آدم ها زیبا هستند

نه به خاطر ظاهرشان

نه به خاطر آن چیزی که می گویند

فقط به خاطر آن چیزی که هستند...

من از عشق متنفرم

زیرا یکبار عاشق شدم و مادرم را فراموش کردم

                                                                                           مارک تواین

                                                                                 گلی از شاخه اگر می چینیم

                                                                                 برگ برگش نکنیم

                                                                                 و به بادش ندهیم

                                                                                 لا اقل لای کتاب دلمان بگذاریم

                                                                                  و شبی چند از آن

                                                                                  هی بخوانیم و ببوسیم و معطر بشویم

                                                                                  شاید از باغچه ی کوچک اندیشه مان گل روید

                                                                                                                                                                                 سهراب سپهری

 خیال خامیست، خیالِ عوض کردن آدمها

یا آنها را همان‌طور که هستند بپذیرید

یا نزدیک نشوید …!

 

 

نقش کردم رخ زیبای تو بر خانه ی دل
خانه ویران شد و آن نقش به دیوار بماند..

نه مرادم، نه مریدم
نه پیامم، نه کلامم
نه سلامم، نه علیکم
نه سپیدم، نه سیاهم
نه چنانم که تو گویی
نه چنینم که تو خوانی
و نه آن گونه که گفتند و شنیدی
نه سمائم،  نه زمینم
نه به زنجیرِ کسی بسته‌ام و بردۀ دینم
نه سرابم
نه برای دل تنهاییِ تو جام شرابم
نه گرفتار و اسیرم
نه حقیرم
نه فرستادۀ پیرم
نه به هر خانقه و مسجد و میخانه فقیرم
نه جهنم، نه بهشتم
چُنین است سرشتم
این سخن را من از امروز نه گفتم، نه نوشتم
بلکه از صبح ازل با قلمِ نور نوشتم
گر به این نقطه رسیدی
به تو سر بسته و در پرده بگویم
تا کسی نشنود این رازِ گهربارِ جهان را:
آنچه گفتند و سُرودند، تو آنی
خودِ تو جان جهانی
گر نهانی و عیانی
توهمانی که همه عمر به دنبالِ خودت نعره زنانی
تو ندانی که خود آن نقطۀ عشقی
تو خود اسرارِ نهانی
تو خودِ باغ بهشتی
تو به خود آمده از فلسفۀ چون و چرایی
به تو سوگند
که این راز شنیدی و نترسیدی و بیدار شدی در همه افلاک بزرگی
نه که جُزئی
نه که چون آب در اندام سَبوئی
تو خود اویی،  به خود آی
تا درِ خانه متروکۀ هرکس ننشینی و
به جز روشنی شعشعۀ پرتو خود هیچ نبینی
و گلِ وصل بچینی....

بیا در کوچه باغ شهر احساس
شکست لاله را جدی بگیریم
اگر نیلوفری دیدیم زخمی
برای قلب پر دردش بمیریم
بیا در کوچه های تنگ غربت
برای هر غریبی سایه باشیم
بیا هر شب کنار نور یک شمع
به فکر پیچک همسایه باشیم
بیا ما نیز مثل روح باران
به روی یک رز تنها بباریم
بیا در باغ بی روح دلی سرد
کمی رویا ی نیلوفر بکاریم
بیا در یک شب آرام و مهتاب
کمی هم صحبت یک یاس باشیم
اگر صد بار قلبی را شکستیم
بیا یک بار با احساس باشیم
بیا به احترام قصه عشق
به قدر شبنمی مجنون بمانیم
بیا گه گاه از روی محبت
کمی از درد لیلی بخوانیم
بیا از جنگل سبز صداقت
زمانی یک گل لادن بچینیم
کنار پنجره تنها و بی تاب
طلوع آرزوها را ببینیم
بیا یک شب به این اندیشه باشیم
چرا این آبی زیبا کبود است
شبی که بینوا می سوخت از تب
کنار او افق شاید نبوده ست
بیا یک شب برای قلبهامان
ز نور عاطفه قابی بسازیم
برای آسمان این دل پاک
بیا یک بار مهتابی بسازیم
بیا تا رنگ اقیانوس آبیست
برای موج ها دیوانه باشیم
کنار هر دلی یک شمع سرخست
بیا به حرمتش پروانه باشیم
بیا با دستی از جنس سپیده
زلال اشک از چشمی بشوییم
بیا راز غم پروانه ها را
به موج آبی دریا بگوییم
بیا لای افق های طلایی
بدنبال دل ماهی بگردیم
بیا از قلبمان روزی بپرسیم
که تا حالا در این دنیا چه کردیم
بیا یک شب به این اندیشه باشیم
به فکر درد دلهای شکسته
به فکر سیل بی پیایان اشکی
که روی چشم یک کودک نشسته
به فکر سیل بی پایان اشکی
که روی چشم یک کودک نشسته
به فکر اینکه باید تا سحرگاه
برای پیوند یک شب دعا کند
ز ژرفای نگاه یک گل سرخ
زمانی مرغ آمین را صدا کرد
به او یک قلب صاف و بی ریا داد
که در آن موجی از آه و تمناست
پر از احساس سرخ لاله بودن
پر از اندوه دلهای شکیباست
بیا در خلوت افسانه هامان
برای یک کبوتر دانه باشیم
اگر روزی پرستو بی پناهست
برای بالهایش لانه باشیم
بیا با یک نگاه آسمانی
ز درد یک ستاره کم نماییم
بیا روزی فضای شهرمان را
پر از آرامش شبنم نماییم
بیا با بر گ های گل سرخ
به درد زنبقی مرهم گذاریم
اگر دل را طلب کردند از تو
مبادا که بگویی ما نداریم
بیا در لحظه های بی قراری
به یاد غصه مجنون بخوابیم
بیا دلهای عاشق را بگردیم
که شاید ردی از قلبش بیابیم
بیا در ساحل نمناک بودن
برای لحظه ای یکرنگ باشیم
بیا تا مثل شب بوهای عاشق
شبی هم ما کمی دلتنگ باشیم

((مریم حیدرزاده))

این یکی را فقط خدا می‌داند، ولی...
آن روز که آخرین زنگ دنیا می‌خورد،
دیگر نه می شود تقلب کرد
و نه می شود سر شخصی را کلاه گذاشت و یا با دوز و کلک راه فراری پیدا کرد!
آن روز تازه می فهمیم دنیا با همه بزرگی اش از یک جلسه امتحان مدرسه هم کوچکتر بود!
و آن روز تازه می فهمیم که زندگی عجب سوال سختی بود
سوالی که بیش از یکبار نمی توان به آن پاسخ داد
یعنی فرصت بیشتری برای جواب دادن نداریم.
خدا کند آن روز که آخرین زنگ دنیا میخورد،
روی تخته سیاه زندگی
که در آن روز به دیوار آویخته‌اند
اسم ما را در لیست خوب‌ها بنویسند
یا حتی آنهایی که بد نبوده‌اند!
خدا کند حواسمان بوده باشد
و زنگهای تفریح
آنقدر در حیاط نمانده باشیم
که حیات را از یاد برده باشیم
خدا کند که دفتر زندگیمان را زیبا جلد کرده باشیم
و سعی ما بر این بوده باشد که نیکی ها و خوبی ها را در آن نقاشی کنیم
و بدانیم که دفتر دنیا
چرک نویسی بیش نیست
چرا که ترسیم عشق حقیقی
در دفتری دیگر است!

چه موجود عجیبی است این انسان...!

وقتی صدایش می کنی، نمی شنود...

وقتی به دنبالش می روی، نمی بیند...

وقتی دوستش داری، به فکرت نیست.

اما...

وقتی می شنود که دیگر صدایت گرفته...

وقتی می بیند که خسته در راه افتاده ای...

وقتی به فکرت هست، که دیگر نیستی...

{ درد و دل که میکنی

ضعف هایت،دردهایت را میگذاری توی سینی و تعارف میکنی؛

که هر کدامشان را که بخواهند بردارند،تیز کنند،تیغ کنند و بزنند به روحت... }

هر موقع به کسی شک کردی و اون در جوابت گفت :

یعنی تو به من اعتماد نداری....؟!

بدون شکی که کردی کاملاً درست بوده

از استادی پرسیدﻧﺪ :ﺁﯾﺎ ﻗﻠﺒﯽ ﮐﻪ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺑﺎﺯ ﻫﻢ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﻋﺎﺷﻖ ﺷﻮﺩ؟

ﺍﺳﺘﺎﺩ ﮔﻔﺖ : ﺑﻠﻪ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ.

ﭘﺮﺳﯿﺪﻧﺪ :ﺁﯾﺎ ﺷﻤﺎ ﺗﺎﮐﻨﻮﻥ ﺍﺯ ﻟﯿﻮﺍﻥ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺁﺏ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﺍﯾﺪ؟ ..

ﺍﺳﺘﺎﺩ ﭘﺎﺳﺦ ﺩﺍﺩ :ﺁﯾﺎ ﺷﻤﺎ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﻟﯿﻮﺍﻥ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺍﺯ ﺁﺏ ﺧﻮﺭﺩﻥ

ﺩﺳﺖ ﮐﺸﯿﺪﻩ ﺍﯾﺪ؟؟؟؟؟؟

چه موجود عجیبی است این انسان...!
وقتی صدایش می کنی، نمی شنود

...

وقتی به دنبالش می روی، نمی بیند

...
وقتی دوستش داری، به فکرت نیست.
اما...
وقتی می شنود که دیگر صدایت گرفته

...
وقتی می بیند که خسته در راه افتاده ای

...
وقتی به فکرت هست، که دیگر نیستی...

سلامتی اون عاشقایی که به عشقشون میگن خاطرات تلخت رو فراموش کن و خودشون خاطرات تلخشون رو انقدر قشنگ تغییر میدن و تعریف میکنن که تو رو امیدوارتر از روز قبل ببینن

میگن با هر کی دوست بشی ، شکل و فرم اونو میگیری ! فکرشو بکن اگه با خدا دوست بشی چه زیبا شکل می گیری !

آینه...!!!

با توام...

محض رضای خدا

یکبار هم که شده

به جای چشم هایم دلم را نشان بده...

تا بدانند...

دیوار دلم آنقدرها هم که فکر می کنند

کوتاه نیست.

گاهی زیادی کوتاه می آیم....

چیزی در جیبش تکان خورد؛

گوشی همراه را بیرون آورد و پیامک را خواند:

سلام،خوبی آقا؟شنیدم کارشناسی ارشدتم گرفتی...تبریک میگم،موفق باشی...

گوشی را در جیب شلوارش گذاشت،

آفتاب داشت غروب می کرد،

از داخل ساکش که روی پیاده رو کنار دیوار ولو بود،

دسته ای دی وی دی بیرون آورد و در میان جمعیت فریاد زد:

دی وی دی هزار......دی وی دی هزار....!!

صبر کن سهراب،قایقت جا دارد؟؟

من هم از همهمه ی اهل زمین دلگیرم....!

قیافه ام تابلو شده بود!

گفتن: چی می کشی؟

گفتم:"زجر"

گفتن:نه یعنی چی مصرف می کنی؟

گفتم:فقط"زندگی".....!!!!

من مانده ام و 16 جلد لغت نامه،

که هیچکدام از واژه هایش مترادف دلتنگی نمی شود...

کاش دهخدا می دانست دلتنگی معنا ندارد!!

درد دارد....درد....

تو می آموزی که بابا نان داد،

من آموختم که چندی پیش بابا جان داد،

تو می آموزی که آن مرد در باران آمد،

من همان کودکی هستم که زیر باران،

پشت چراغ قرمز ها مرد شد،

تو آ را با کلاهی می آموزی که،

زندگی سالهاست بر سرم گذاشت....!

زندگی بافتن یک قالیست،

نه همان نقش و نگاری که خودت می خواهی،

نقشه را اوست که تعیین کرده،

تو در این بین فقط می بافی،

نقشه را خوب ببین...

نکند آخر کار قالی زندگی ات را نخرند...!!!

گفت خیلی می ترسم؛

گفتم چرا؟

گفت چون از ته دل خوشحالم...

این جور خوشحالی ها ترسناک است...

پرسیدم آخه چرا؟

جواب داد:وقتی آدم اینجور خوشحال باشد،

سرنوشت آماده است تا چیزی را از آدم بگیرد!

                                                                            خالد حسینی

سنگ عشق
زمین عاشق شد و آتشفشان کرد و هزار هزار سنگ آتشین به هوا رفت. خدا یکی از آن هزار هزار سنگ آتشین را به من داد تا در سینه‌ام بگذارم و قلبم باشد.
حالا هروقت که روحم یخ می کند، سنگ آتشینم سرد می شود و تنها سنگش باقی می ماند و هروقت که عاشقم، سنگ آتشینم گُر می گیرد و تنها آتش‌اش می‌ماند.
مرا ببخش که روزی سنگم و روزی آتش.
مرا ببخش که در سینه‌ام سنگی آتشین است.

سیل عشق
عاشق شد و عشق قطره قطره پشت دلش جمع شد؛ و یک روز رسید که قلبش تَرَک برداشت و عشق از شکافِ دلش بیرون ریخت.
سیلی از عشق راه افتاد و جهان را عشق بُرد.
فردای آن روز خدا دوباره جهانی تازه خلق کرد. مردم اما نمی دانند جهان چرا این همه تازه است. زیرا نمی‌دانند که هر روز کسی عاشق می‌شود و هر روز سیلی از عشق راه می‌افتد و هر روز جهان را عشق می‌بَرَد و خدا هر روز جهانی تازه خلق می کند!

رنگ عشق
در و دیوار دنیا رنگی است. رنگ عشق. خدا جهان را رنگ کرده است. رنگ عشق؛ و این رنگ همیشه تازه است و هرگز خشک نخواهد شد. از هر طرف که بگذری، لباست به گوشه‌ای خواهد گرفت و رنگی خواهی شد. اما کاش چندان هم محتاط نباشی؛ شاد باش و بی پروا بگذر، که خدا کسی را دوستتر دارد که لباس‌اش رنگی‌تر است!

تو نگو که خیال محاله
رفتنت واسه این دل تنها
یه سوال بی‌جوابه
مثل خوابه یه عذابه

نمی‌دونی چه تیره و تاره
حال قلبی که از تو و دوری
بی‌قراره… بی‌قراره
نگو دیره… که می‌میره

آخرین نفسامه و بی‌تو دارم حس می‌کنم که می‌میرم
لااقل بذار این دم آخر از چشات همه چی رو بگیرم

توی لحظهٔ خستهٔ دلخوشی که تو بی‌نفسی منو می‌کشی
کاش بهم دل خستمو پس بدی یا به قلب یخی تو نفس بدی

همه باور و ترسم از اینه که بیاد رو به روم و بشینه
غم و درد چشامو ببینه بگه حال و روالش همینه

گاهی می‌گذرم از همه دنیا مثل قایقی از دل دریا
که یه لحظه چشاتو بندی بخندی… بخندی

آخرین نفسامه و بی‌تو دارم حس می‌کنم که می‌میرم
لااقل بذار این دم آخر از چشات همه چی رو بگیرم

توی لحظهٔ خستهٔ دلخوشی که تو بی‌نفسی منو می‌کشی
کاش بهم دل خستمو پس بدی یا به قلب یخی تو نفس بدی
 

یه احساس عجیب دیگه می خوام
همونی رو که قلبم میگه می خوام
یه صبح دیگه و یه حال تازه
یه رویایی که آرامش بسازه

یه احساس عجیب دیگه می خوام
که پیدا شه میون اشک چشمام
دلم می خواد روی ابرا بشینم
تا دنیا رو از این بهتر ببینم

خدایا قلب من پیش تو گیره
کنار تو همه چی بی نظیره
می تونم غصه رو از هم بپاشم
می تونم عاشق خورشید باشم

کنار تو همه چی خوب میشه
می تونم عاشقت باشم همیشه
دلم قرصه به خورشید و به ماهت
دلم قرصه به گرمای نگاهت

خدایا قلب من پیش تو گیره
کنار تو همه چی بی نظیره
می تونم غصه رو از هم بپاشم
می تونم عاشق خورشید باشم

هیس…
حواس تنهایی ام را
با خاطرات
باتو بودن
پرت کرده ام…بگو کسی حرفی نزند…
بگذار
لحظه ای آرام بگیرم…