صدای پایکوبی نیست

صدای کوبیدن پای من است بر زمین

ازتوچه پنهان گاهی در فراقت مثل کودکان بهانه گیر می شوم

من.........تو...........را.............می خواهم

دمش گرم......

باران را می گویم به شانه ام زد وگفت

خسته شدی.......

امروز تو استراحت کن من میبارم........

پائیز را دوست دارم

چون

معافم میکند از

پنهان کردن دردی که در صدایم است

و اشکی که در چشمانم می درخشد

چرا که همه میدانند

سرما خورده ام….!

باهیچکس برسرایمانش نمیجنگم چراکه خدای هرکس همانست که درونش به اومیگوید

کوروش کبیر

آدمی فقط در یک صورت حق دارد؛

به دیگری از بالا نگاه کند؛

و آن هنگامی است که بخواهد؛

دست دیگری که بر زمین افتاده بگیرد تا او را بلند کند...

یادت هست مادر؟؟

اسم قاشق را گذاشتی قطار،

هواپیما،کشتی؛تا یک لقمه بیشتر بخورم یادت هست؟؟

شدی خلبان،ملوان،لوکوموتیوران

می گفتی بخور تا بزرگ شی

آقا شیره بشی

خانوم طلا بشی...

و من عادت کردم که

هر چیز را بدون اینکه

دوست داشته باشم قورت بدهم...

حتی بغض های نترکیده ام را....

دیشب خدارو دیدم...

گوشه ای آرام می گریست...

من هم کنارش رفتم و گریستم...

هر دو یک درد داشتیم...

"آدم ها....."

تمام محبت خود را یکباره برای دوستت ظاهر مکن؛

زیرا هر وقت اندک تغییری مشاهده کرد

تو را دشمن می پندارد.......!!!

ازخدابخواه تاچشمانت مشتاق کسی باشدکه رمزنگاهت رابداند..

آدمی که منتظر است هیچ نشانه ای ندارد!

هیچ نشانه ی خاصی.... "فقط با هر صدایی برمیگردد"

وقتی صدایت قطع شد . . .

و سیاهی سکوت ،

فضای دلت را گرفت ؛

بدان چوب صداقت ات را خوردی . . . !

خدایـــــا ؛
دخلـم با خرجـم نمی خواند !
کــــم آورده ام !
صبری که داده بودی تمام شد . . .
ولی دردم هم چنان باقیست !!
بدهکار قلبم شده ام !
می دانم شرمنده ام نمی کنی ؛
باز هم صبــر می خواهم . . . !

گناهانم را دوست دارم!

بیشتر از تمام کارهای خوبی که کرده ام،

می دانی چرا ؟!

آن ها واقعی ترین انتخاب های منند...!

خندهـ ام می گیـــرد وقتـــی پس از مدتـــ ها بی خبـــری بی آنکـــ ه سراغـــی از این دل آوارهــ بگیـــری می گویی : ” دلـــم برایتـــ تنگـــ استـــ ” یا مـــرا بـــ ه بازی گرفتـــ

ه ایـــ یا معنـــی واژهـــ هایتـــ را خوبـــ نمیدانـــی دلتنگـــی ارزانی خودتـــ ... ...

 کاش می فهمیدی ….

 آدم ها در دو حالت همدیگر را ترک می کنند ،

برام راهی نمیمونه به جز رفتن به این بنبست

برم دنیا تموم میشه برم میمیره هر چی هست

برام راهی نمیمونه بجز کابوس تنهایی

میخوام یادم بری اما نمیشه تا تو اینجایی

به هر راهی بگی رفتم نشد ما سهم هم باشیم

چشامونو ببندیمو توی اغوش هم باشیم

تو این طوفان بجز رویا برامون تکیه گاهی نیست

میخوام از جاده برگردم نگاه کن هیچ راهی نسیت

شمالم تا جنوبم عشق ، چه خاک و گندمی دارم
صدام یاریم کنه باید بگم چه مردمی دارم

بگم این حق هیچ کس نیست که با ثروت فقیر باشه
کسی که فرش می بافه نباید رو حصیر باشه
اگر چه سختی از انسان یه کوه درد میسازه

ولی از مردم ما درد داره یه مرد میسازه

شمالم تا جنوبم عشق ، چه خاک و گندمی دارم
صدام یاریم کنه باید بگم چه مردمی دارم

نگاه کن بچه های کار چجور تو آب و آتیشن
تو این روزهای سخت کمک حرج پدر میشن
من و تو مردمی هستیم که گنج از رنج می سازیم
به این تاریخ خورشیدی به این فرهنگ می نازیم
من و تو مردمی هستیم که آینده تو مشت ماست
که از هفتاد نسل قبل هزار اسطوره پشت ماست

شمالم تا جنوبم عشق ، چه خاک و گندمی دارم
صدام یاریم کنه باید بگم چه مردمی دارم

به دریا شکوه بردم از شب دشت،

 وز این عمری که تلخ تلخ بگذشت،

 به هر موجی که می گفتم غم خویش؛

 سری میزد به سنگ و باز می گشت .!

ما همیشه صداهای بلند را میشنویم، پررنگ ها را میبینیم، سخت ها را میخواهیم. غافل ازینکه خوبها آسان میآیند، بی رنگ می مانند و بی صدا می روند

متنفرم از انسان هایی که دیوار بلندت را می بینند
ولی به دنبال همان یک آجر لق میان دیوارت هستند که،
تو را فرو بریزند…!
تا تو را انکار کنند…!
تا از رویـــت رد شـــوند....!!!

دنیای زیر آب
شبیه دنیای چشمهای توست
هر چه بیشتر دست و پا می زنم
بیشتر غرق می شوم ….

تو را خودم چشم زدم بس که نوشتمت میان شعرهایم ،
بی آنکه “اسپند” بچرخانم میان واژه هایم ….

نمی دانم چشمانت با من چه میکند
فقط وقتی که نگاهت میکنم …
چنان دلم از شیطنت نگاهت می لرزد
که حس میکنم چقدر زیباست
فدا شدن برای چشمهایی که تمام دنیاست…!

نمیدانم چرا ، اما برایت سخت دلتنگم ، در این مسلک که صورت های بی احساس بسوی قلب های ساده میتازند ، من اینجا در صف مرگ شقایق ها برای رنگ چشمان تو دلتنگم.

نوازشم کن...!!! نترس....؟؟؟ تنهایی واگیر نداره... آنقدر مرده ام که هیچ چیز نمی تواند مردنم را ثابت کند وآنقدر از این دنیا سیرم که روز مرگم را جشن میگیرم و اگر این دنیا را دوست داشتم روز تولدم نمی گریستم...!!

تو که دستت به نوشتن آشناست
دلت از جنس دل خسته ی ماست
دل دریا رو نوشتی همه دنیا رو نوشتی
دل ما رو بنویس
دل ما رو بنویس
تو که دستت به نوشتن آشناست
دلت از جنس دل خسته ی ماست
دل دریا رو نوشتی همه دنیا رو نوشتی
دل ما رو بنویس
بنویس هر چه که ما رو به سر اومد
بد قصه ها گذشت و بدتر اومد
بگو از ما که به زندگی دچاریم
لحظه ها رو میکشیم نمی شماریم
بنویس از ما که در حال فراریم
توی این پائیز بد فکر بهاریم
دل دریا رو نوشتی همه دنیا رو نوشتی
دل دریا رو نوشتی همه دنیا رو نوشتی
دل ما رو بنویس
دل ما رو بنویس
دست من خسته شد از بس که نوشتم
پای من آبله زد بسکه دویدم
تو اگر رسیده ای ما رو خبر کن
چرا اونجا که توئی من نرسیدم
تو که از شکنجه زار شب گذشتی
از غبار بی سوار شب گذشتی
تو که عشقو با نگاه تازه دیدی
بادبان به سینه ی دریا کشیدی
دل دریا رو نوشتی همه دنیا رو نوشتی
دل دریا رو نوشتی همه دنیا رو نوشتی
دل ما رو بنویس
دل ما رو بنویس
بنویس از ما که عشقو نشناختیم
حرف خالی زدیم و قافیه باختیم
بگو از ما که تو خونمون غریبیم
لحظه لحظه در فرار و در فریبیم
بگو از ما که به زندگی دچاریم
لحظه ها رو میکشیم نمی شماریم
دل دریا رو نوشتی همه دنیا رو نوشتی
دل دریا رو نوشتی همه دنیا رو نوشتی
دل ما رو بنویس
دل ما رو بنویس

وقتی کلید را

در جیب هایم پیدا نمی کنم

نگران هیچ چیز نیستم

وقتی کسی

دست بر سینه ام می گذارد

یا وقتی پشت میله ها نشسته ام

نگران هیچ چیز نیستم.....

مثل رودخانه ای خشک

که از سد عبور می کند

و هیچ کس نمی داند

می رود

یا باز می گردد.

خداوندباهزاران ندابامن حرف میزند و تمامی انها یک بیام واضح در بر دارند    /من تو را دوست دارم به من توکل کن/                                                                                                                                                                                                             

در دنیا جای کافی برای همه هست بس به جای اینکه جای کسی را بگیری سعی کن جای خودت را بیدا کنی  /چارلی چابلین/

از کسی که دلش گرفته نپرسید چرا...

ادمها وقتی نمی تونن دلیل ناراحتیشون رو بگن دلشون بیشتر میگیره...