تاریخ تولدت مهم نیست ، تاریخ تبلورت مهمه .
 

اهل کجا بودنت مهم نیست ، اهل و بجا بودنت مهمه .
 

منطقه زندگیت مهم نیست ، منطق زندگیت مهمه.

کدامین چشمه سمی شد

 *شاعر بی پول ***

یک شب نصرت رحمانی وارد کافه نادری شد و به اخوان ثالث گفت : من همین حالا سی تومن پول احتیاج دارم . اخوان جواب داد : من پولم کجا بود ؟ برو خدا روزی ات را جای دیگری حواله کند. نصرت رحمانی رفت و بعد از مدتی بر گشت و بیست تومان پول و یک خودکار به اخوان داد . اخوان گفت این پول چیه ؟ تو که پول نداشتی . نصرت رحمانی گفت : از دم در ؛ پالتوی تو رو ورداشتم بردم پنجاه تومن فروختم . چون بیش از سی تومن لازم نداشتم ؛ بگیر ؛ این بیست تومن هم بقیه پولت ! ضمنا، این خودکار هم توی پالتوت بود

*میرسونمت***
یک شب که باران شدیدی میبارید پرویز شاپور از شاملو پرسید : چرا اینقدر عجله داری ؟ شاملو گفت : می ترسم به آخرین اتوبوس نرسم . پرویز شاپور گفت : من میرسونمت . شاملو پرسید : مگه ماشین داری ؟ شاپور گفت : نه ! اما چتر دارم

*مراعات همسر***
همسر حمید مصدق -لاله خانم - روی در ورودی سالن خانه شان با خط درشت نوشته بود: حمید بیماری قلبی دارد . لطفا مراعات کنید و بیرون از خانه سیگار بکشید . خود حمید مصدق هم میآمد بیرون سیگار میکشید و میگفت : به احترام لاله خانم است
 

مردی دارد در پارک مرکزی شهر نیویورک قدم میزند که ناگهان میبیند سگی به دختر بچه ای حمله کرده است مرد به طرف آنها میدود و با سگ درگیر میشود . سرانجام سگ را میکشد و زندگی دختربچه ای را نجات میدهد.فردا در روزنامه ها می نویسند :یک نیویورکی شجاع جان دختر بچه ای را نجات داداما آن مرد می گوید: من نیوریورکی نیستمپس روزنامه های صبح می نویسند:آمریکایی شجاع جان دختر بچه ای را نجات داد .آن مرد دوباره میگوید: من امریکایی نیستماز او میپرسند :خب پس تو کجایی هستیمن اهل کشور مصر و مسلمان هستمفردای آن روز روزنامه ها این طور می نویسند :یک تند روی مسلمان سگ بی گناه امریکایی را کشت

در خاطری که  تویـــی  دیگران فراموشند ،

بگذار در گوشت بگویم

میـــخواهــمــــــــت …

این خلاصه ی ،

تمام حرفای عاشقــــانه دنـــیاست …

خدایااااااا دارم غرق میشم دستمو نگیری مرگ رو با نجات غریبه عوض میکنممممم
خدایااااااااا خستم میشه دیگه ازم امتحان نگیری کم مونده مشروط بشم
خدایااااااا همش که نمیشه بیست شد صفرم یه نمرس دیگه.........
خدایااااا اگه یکم سخت بگیری با طناب صفر پرت میشم تو دره مشروطیاااااا و من اینو نمیخوام بذار پشت کلاس وایستم فقط صداتو بشنومم بدون تخته و دفتر مشقم یاد میگیرم باور کن...............

به سراغ مـــن اگر می آیی ٬


تنــد و آهســته چه فرقی دارد ؟؟؟



تــــــو به هر جور دلت خواست بـــــیا !


.
.
.

مثل سهراب دگر...



جنس تنهایی من چینــی نیست ٬



که ترک بردارد



مثل آهــــنشده چینی نازک تنهایی مــــن



تـــــو فقط . . .

زود بیا ...!!!

خدایا صدایم را می شنوی؟

من... اینجا... تنهایم...

آری من اینجا تنهایم،

آنقدر تنها که با نفس هایم هم آغوش شده ام

اما من این هم آغوشی را دوست دارم،

درست است نفس هایم سردند اما...

بوی ناب آدمیت را بهتر از بوی خیانت می دهند...

خاطرات نه سر دارند نه ته !

بی هوا می آیند تا خفه ات کنند...

می رسند گاهی وسط یک فکر،

گاهی وسط یک خیابان،

گاهی حتی وسط یک صحبت...

سردت می کنند،

رگ خوابت را بلدند !

زمینت می زنند !

خاطرات تمام نمی شوند،

تمامت می کنند.....

یوسف می دانست تمام درها بسته هستند اما بخاطر خدا،

حتی به سوی درهای بسته دوید و تمام درهای بسته برایش بازشد...

"اگر تمام درهای دنیا هم برویت بسته بود، بدو، چون خدای تو و یوسف یکیست"

ماندگارباشید.

دخترک رفت ولی زیر لب این را می گفت:

او یقینا پی معشوق خودش میاید.

پسرک رفت ولی روی لبش زمزمه بود:

مطمئنا پشیمان شده بر می گردد.

عشق قربانی مظلوم"غرور" است هنوز

ماندگار باشید.

دلخوش نباش ازاینکه هرروز بایکی هستی

اینکه هرکسی می تونه باتو بودن رو تجربه کنه

نشان از بی لیاقت بودن توست نه چیزدیگری

من که رفتم بنویسید دمش گرم نبود

بنویسید صدا بود ولی نرم نبود

خانه در خاک خدا داشت،تماشایی بود

بنویسید دو خط مانده به تنهایی بود

بنویسید که با ماه ،کبوتر می چید

از لب زاغچه ها بوسه ی باور می چید

بنویسید که با چلچله ها الفت داشت

اهل دل بود و با فاصله ها نسبت داشت

دلش از زمزمه ی نور ،عطش میبارید

ریشه در ماه ،ولی روی زمین میجوشید

بنویسید زبان داشت ولی لال نشد

بنویسد که پوسید ولی کال نشد

پرطوفان غزل بود ولی سیل نداشت

بنویسید که دل داشت ولی میل نداشت

پنجه بر پنجره ی روشن فردا میزد

وسعت حوصله اش طعنه به دریا میزد

بنویسید به قانون عطش ،آب نداد

و کسی کودک احساسش را تاب نداد

سرد و سرمازده از سمت کویر آمده بود

کودکی بود که در هیات پیر آمده بود

تا صدای دل خود چند تپش فاصله داشت

گاه با فلسفه ی عشق کمی مساله داشت

دردی اگر داری و همدردی نداری

با چاه آن را در میان بگذار!

                                        با چاه!

غم روی غم اندوختن دردیست جانکاه

گفتند این را پیش از این اما نگفتند

گر همرهان در چاهت افکندند و

                                          رفتند

آنگاه دردت را کجا فریاد کن

                                     آه!

                                                                             استاد مشیری

من لقمه ی بزرگتر از دهانت بودم....
برای همین بود که مرا خرد میکردی...

جــــــســـــــارت مــــــے خـــــواهـــــد ؛

نزدیڪــ شدن به افڪار دخترے ڪہ روزها مـردانــہ با زندگــے مـے جـنگـد ،

اما ... شب ها بـالـشـش از هـــق هـــق هـاے دخترانــہ خیس است !

       زمان می گذرد...

       تو رفته ای که من خوشه چین باشم،

                                   عطر به جا مانده ات را...

       دستان تو...

                   زیباترین حلقه ایست که مرا به دار می آویزد..............

        کابوس دیدم و از خواب پریدم تا به آغوشت پناه ببرم....

                                           یادم آمد از نبودنت به خواب پناه برده بودم....!

بازگرد ای خاطرات کودکی برسوار اسبهای چوبکی
خاطرات کودکی زیباترند یادگاران کهن ماناترند
درسهای سال اول ساده بود آب را بابا به سارا داده بود

درس پند اموز روباه وخروس روبه مکارو دزد وچاپلوس
روز مهمانی کوکب خانم است سفره پر از بوی نان گندم است

کاکلی گنجشککی باهوش بود فیل نادانی برایش موش بود

باوجود سوزو سرمای شدید ریز علی پیراهن از تن می درید
تا درون نیمکت جا می شدیم ما پر از تصمیم کبری می شدیم

پاک کن هایی ز پاکی داشتیم یک تراش سرخ لاکی داشتیم

کیفمان چفتی به رنگ زرد داشت دوشمان از حلقه هایش درد داشت

گرمی دستانمان از آه بود برگ دفتر ها به رنگ کاه بود

همکلاسی های درد ورنج وکار بچه های جامه های وصله دار

بچه های دکه سیگار سرد کودکان کوچک اما مرد مرد

کاش هرگز زنگ تفریحی نبود جمع بودن بود وتفریقی نبود

کاش میشد باز کوچک می شدیم لااقل یک روز کودک می شدیم

یاد ان آموزگار ساده پوش یاد آن گچها که بودش روی دوش

ای معلم نام وهم یادت بخیر یاد درس آب وبابایت بخیر

ای دبستانی ترین احساس من بازگرد این مشقها را خط بزن

بــــــاور نمی کنم
اینگونه عاشقـانه
در مـن ، حبس شده باشی!!
بگو با چه جادوئی
مرا اینگونه نا عادلانه وقف خودت کردی؟

مثل باران های بی اجازه در هوایم پراکنده ای... و من بی هوا ناگهان خیس توام....

         با سلامی گرم

         با درودی پاک

         می آغازم این پیغام

         روزگارت با که بی من بگذرد ، خوش باد

         ای طلایی رنگ...

         ای تو را چشمان من دلتنگ...

         راستی،من از کدامین راز با تو پرده بر گیرم؟

         من که چونان کودکی دلباخته بازیچه اش را بی تو غمگینم

         تو بدانی آسمان دیدگانم را نه ابری جز به رویای تو آکنده،چه خواهی کرد؟

         قلبت آیا مهر با من هیچ خواهد داشت؟!

         چشمت آیا راست با من هیچ خواهد گفت؟!

         کاش با من مهربان بودی

         ای طلایی رنگ...

         ای تو را چشمان من دلتنگ...

         زندگی را با ترنم های رنگین نگاهم بسته می بینم

         با من آن رامشگران را آشتی فرمای

         تک درختی دور و تنها مانده ام ای باد کولی پای

         با من از گلگشت زرین بهاران مژدگانی ده

         من تو را بانوی قصر با شکوه عشق خواهم کرد

         ای طلایی رنگ...

         ای تو را چشمان من دلتنگ...

         عشق ما چون هیمه ای افسرده اما گرم

          با نیفسرده فروغی زیر خاکستر

         انتظار کنده های خشکتر را میکشد بی تاب

         یک نفس ای باد کولی پای

         دامن پر چین و مهر افزای خود بگشای

         تا که آن را پر ز بار شعله های عشق گردانم

         من سطبر شانه هایم را به خرمن های آتش وام خواهم داد

         ای طلایی رنگ...

         ای تو را چشمان من دلتنگ...

         من غرور بس گرانم را که بر نیلی غبار آسمانها میتکاند بال

         چون شکسته پر عقابی پیر

         در حصار چشمهایت بنده ی لبخنده ای کردم

         من نگاه مهربانم را که از اعماق قلبم ریشه میگیرد

         شادمانه تا به صبح انتظارت میدوانم گرم

         تا کدامین پنجه بگشاید قبای صبح آن دیدار

         عشق من ، تا نامه ای دیگر...... خداحافظ

                                                                                                                                          نامه ای برای تو

                                                                                                                                           فریدون شیبانی

عزیِِـــزم!

حسادت نکن

اینکه بعد از تو بغل گرفته ام

زانـــــــوی غم است

--------------------------------------

کوتــاه می گویــم

" دوستــــــت دارم "

ولی...

کوتــاه نـــــمی آیم از دوست داشتـنت

امان از

تقوایی

که بایک

تق

وا

رود

امان از

تقوایی

که بایک

تق

وا

رود

          دستانم بوی گل می داد

          مرا به جرم چیدن گل دستگیر کردند،

               اما،

                     و اما...

                               کسی حتی فکر هم نکرد که

                                       شاید من گلی کاشته باشم!....

                                                                                              چگوارا

         (شاید هزار بار این رو شنیده باشید...ولی چون خیلی دوسش دارم بازم براتون گذاشتمش)