می خواهم عوض شوم....چرا باید دلتنگ باشم؟ تو باید دل تنگ شوی...

می خواهم آن سیب قرمز بالای درخت باشم,در دور ترین نقطه.....

رسیدن به من آسان نیست !

اگر همتش را نداری آسیب به درخت نرسان

به همان سیب های روی زمین قانع باش!

تمام عمر بازی خورده ایم ز دست نا مردان ...

تمام عمر تحقیر شدن و سکوت کردن مادرها ...

تمام نوجوانی در خفا مندن دخترها ...

تمام عمر خطا رفتن به اسم دین ... به اسم تجربه برای پسرها ..

سهراب روزی گفت چشمها ا باید شست و جوری دیگر باید دید ...

چشمهایمان رو شستیم سهراب  ولی دنیا بدتر از آنی بود که جور دیگرش ببینیم ...

ذهن هامان ... گوش هامان پر از حرفهای تلخ و خاطرات تلخ تر مردمانمان ...

قبرهامان آماده برای جسمهای بی روحمان ...

اکنون فقط مرگ می تواند آن آرمشی باشد که تمام عمر آرزوی تحققش را داشتیم ...

حیف که همه چیز رویایی بیش نبود ..تمام زندگی و آرزوهایش خیالی بیش نبود ...

فلبداهه ...همین الان ..الیسا

نشنوازنی, نی نوای بی نوایست.....بشنوازدل, دل حریم کبریایست.......

بخشنده بودن بیشتراز آن که توانایی مالی بخواهد ,قلبی بزرگ می خواهد....

 خدایا وقتبی تو پشتمی مهم نیست کیا جلوم هستن.....

 ازمیان دو واژه انسان وانسانیت, اولی در میان کوجه ها ودومی درلابلای کتابها سرگردانند."ویکتورهوگو"

بهار که از راه برسد

باردگر که رسد بهار 

بازم نیابد شاید در این جهان.

دل داده به این باورم

که بهار همسان آدمیست,

چرا که می گرید

در سوگ یار یگانه اش.

بهار اما هیچ نیست

مگر شیوه ای از کلام.

نه گل ها باز می گردند ونه برگچه های سبز.

گل های تازه می شکفند وبرگ های سبز نو.

وروزهای خوش دیگر از راه می رسند.

چیزی باز نمی گردد,چیزی تکرار نمی شود,

زیرا هر چیزواقعیتی ست.

بهار که از راه برسد

اگر من نباشم,

باز گل ها به رسم همیشه می شکفند

وبرگ درختان کم از بهار پیش سبز نخواهد بود.

واقعیت را به من نیازی نیست.

دلم از شادی این فکر می لرزد

که مرگم را ارزشی نیست.

                                    (از دفتر سعرهای آلبرتو کائه رو- ترجمه:بابک احمدی)

به کسی که تنهات گذاشت بگو...این تو بودی که باختی نه من!!!من کسی رو از دست دادم که دوستم نداشت اما تو کسی رو از دست دادی که عاشقت بود