بخدا گفتم خستم
گفت:"لا تنقطوا من رحمت الله;از رحمت من نا امید نشوید"
گفتم:هیچکس نمیدونه تو دلم چی میگذره
گفت:"ان الله بین المرء و قلبه; خدا حائل است میان انسان وقلبش"
گفتم:هیچکس وندارم گفت:"نحن اقرب الیه من حبل الورید;ما از رگ گردن به شما نزدیکتریم" گفتم اصن انگار من و فراموش کردی؟
گفت" فاذکرونی اذکرکم ;منو یاد کنید تاشما را یادکنم" 

هر که در سینه دلی داشت به دلداری داد
دل نفرین شده ی ماست که تنهاست هنوز

سلام به دوستان خوبم و نشر علی.

واقعا شما با این همه خوبی منو شرمنده کردین.

جاداره که از تک تک شماها بابت پیامهایی که گذاشتین تشکر کنم.

اصلا حالم خوب نیست و فکرم زیاد کار نمی کنه

امیدوارم که از این اتفاقها برای هیچ کس نیافته و برای همه شما ارزوی سلامتی دارم.

تا یادم نرفته به خانم سیادت عزیز تسلیت میگم امیدوارم که غم اخرتون باشه.

خدایا....

روزگاری مردم دنیا دلشان درد نداشت

هر کس غصه ی اینکه چه میکرد نداشت

چشمه ی سادگی از لطف زمین می جوشید

خودمانیم زمین این همه نامرد نداشت ...

از کسانی که از من متنفرند ممنونم ، انها مرا قویتر می کنند.

از کسانی که مرا دوست دارند ممنونم ، انان قلب مرا بزرگتر می کنند.

از کسانی که مرا ترک می کنند ممنونم ، انان به من می اموزند هیچ چیز تا ابد ماندنی نیست.

ار کسانی که با من می مانند ممنونم ، انان به من معنای دوست واقعی را نشان می دهند.

                                                                                                       (کوروش کبیر)

کاش...

بساط شیطان

کوچه را دیدی به وقت شب چه تنها میشود؟

بی توازان کوچه هم تنهاترم

کاش بدونی نبودنت ندیدنت یاواسه همیشه رفتنت

هرگزبهونه نمیشه واسه از یاد بردنت

میدونی مترسک به کلاغ چی گفت؟ گفت هر چقدر دوست داری نوکم بزن اما تنهام نزار

زندگی بافتن یک قالی است، نه همان نقش و نگاری که خودت می خواهی، نقشه را اوست که تعیین کرده، تو در این بین فقط می بافی، نقشه را خوب ببین، نکند اخر کار، قالی زندگی ات را نخرند

تقصیر خودمونه ، بعضی ها عددی نبودند و ما آنها را به (توان) رساندیم !

زندگی یعنی....
نخواسته به دنیا آمدن
مخفیانه گریستن
دیوانه وار عشق ورزیدن
و.....
عاقبت در حسرت آنچه دل میخواهد و منطق نمی پذیرد سوختن.....

در این بازار نامردی به دنبال چه می گردی؟ .....

نمی یابی نشان هرگز تو از عشق و جوانمردی ......

برو بگذر از این بازار ، از این مستی و طنازی .....

اگر چون کوه هم باشی در این دنیا تو می بازی

هر که خوبی کرد زجرش میدهند

هر که زشتی کرد اجرش میدهند

باستان کاران تبانی کرده اند

عشق را هم باستانی کرده اند

هرچه انسانها طلایی تر شدند

عشق ها هم مومیایی تر شدند

اندک اندک عشق بازان کم شدن

نسلی از بیگانگان آدم شدند

آنچه که هستی ، هدیه خداوند به توست و آنچه که می شوی هدیه تو به خداوند ، پس بی نظیر باش

زندگی هیچ نبود،

و به آسانی یک گریه گذشت.

کودکی را دیدم که دلش غمگین بود و بدنبال عروسک می گشت.

تا که در رویاها

همه دار و ندارش،

قلک بی اعتبارش و دل خسته و زارش

همه را بی منت، به عروسک بخشد

غافل از آینده.

***

زندگی فلسفه ای بیش نبود

که در آن بیزاری، رهنمای همه یاران شده بود

و محبت، افسوس.

من خودم را دیدم، آن زمانی که دلم سوخته بود

و تو را می دیدم، بی خبر از من و غمهای دلم

و تو آن عصیانگر،

که نماد همه خوبان شده بود!!

و سخن از غم یاران می گفت

واپسین لحظه دیدار عجیب

خود نصیحت گوی، من دیوانه شدی

و سخن از رفتن،

سخن از بی مهری!!

تو که خود می گفتی

خسته از هرچه نصیحت شده ای.

***

حیف از بازی ایام،

دریغ از تکرار
 

همیشه واسه گلی گلدون باش که اگرسرش به آسمون رسیدیادش باشه ریشش کجاست

ماهی کوچولوشده بودباورش

توراگه بندازن سرش

میشه عروس ماهیها

شاه ماهی میشه شوهرش

ماهیه نمیشد باورش

توراگه بندازن سرش

نگاه سردماهیگیر

میشه نگاه آخرش

به خدا گفتم : « بیا جهان را قسمت کنیم, آسمون واسه من ابراش مال تو, دریامال من موجش مال تو, ماه مال من خورشید مال تو...!
خدا خندید وگفت : تو انسان باش ، همه دنیا مال تو

آدما ازجنس برگند

گاهی سبزند گاهی زردند

زمستون دیده نمیشن همشون ساکتوسردن

تابستون سایبون وبهاراهمه پسندن

آدماخیلی قشنگن

حیف که هرلحظه یه رنگن

حیف

که

هرلحظه

یه رنگن

تازه دارم میفهمم "موفق باشید"های استاد آخر برگه امتحان، جواب همون "خسته نباشید"هاییه که وسط درس دادنش میگفتیم!!!

یادمان باشداگرشاخه گلی چیدیم زمان پرپرشدنش سوزونوایی نکنیم

یادمان باشد  سر  سجاده  عشق  جز  برای دل  معشوق  دعایی  نکنیم

یادمان باشدازامروزخطایی نکنیم گرچه درخودشکستیم صدایی نکنیم

یادمان باشداگرخاطرمان تنهاماندطلب عشق به هر بی سروپایی نکنیم

دیدی آن را که تو خواندی به جهان یارترین
سینه را ساختی از عشقش سرشارترین
آنکه می گفت منم بهر تو غمخوارترین
چه دلآزارترین شد چه دلآزارترین

می خواهم برگردم به روزهای کودکی

آن زمان ها که : پدر تنها قهرمان بود .

عشــق، تنـــها در آغوش مادر خلاصه میشد...

بالاترین نــقطه ی زمین، شــانه های پـدر بــود ...

بدتـرین دشمنانم، خواهر و برادر های خودم بودند .

تنــها دردم، زانو های زخمـی ام بودند.

تنـها چیزی که میشکست، اسباب بـازیهایم بـود

و معنای خداحافـظ، تا فردا بود ... !

پسرک گل فروش گلهاش توی دستش بود،نشسته بود لب جدول
رفتم نشستم کنارش گفتم:برای چی نمیری گلات رو بفروشی؟
گفت:بفروشم که چی؟ تا دیروز میفروختم که با پولش ابجیمو ببرم دکتر
دیشب حالش بد شد و مْرد...
با گریه گفت:تو میخواستی گل بخری؟
گفتم:بخرم که چی؟ تا دیروز میخریدم برای عشقم
امروز فهمیدم باید فراموشش کنم...!
اشکاشو که پاک کرد یه گل بهم داد
با مردونگی گفت:بگیر ، باید از نو شروع کرد
تو بدون عشقت......من بدون خواهرم...

اگر احساس خوبی داری ...مشغول خلق اینده ای هستی که بر وفق مرادت است

از دست های گرم تو

کودکان توامان آغوش خویش

سخن ها می توانم گفت

غم نان اگر بگذارد.

      *    *    *

نغمه درنغمه درافکنده

ای مسیح مادر، ای خورشید!

از مهربانی بی دریغ جان ات

با چنگ تمامی نا پذیر تو سرودها می توانم کرد

غم نان اگر بگذارد.

      *    *    *

رنگ ها در رنگ ها دویده،

از رنگین کمان بهاری تو

که سراپرده در این باغ خزان رسیده برافراشته است

نقش ها می توانم زد

غم نان اگر بگذارد.

      *    *    *

چشمه ساری در دل و

                         آبشاری در کف،

آفتابی در نگاه و

فرشته ای در پیراهن،

از انسان که توئی

قصه ها می توانم کرد

غم نان اگر بگذارد

من این نوشته رو خیلی قبول دارم:

پست ترین انسان کسی است که راز دوران دوستی را به وقت دشمنی فاش سازد.

در دیگران می جویی ام اما بدان ای دوست
این سان نمی یابی ز من حتی نشان ای دوست
من در تو گشتم، مرا در خود صدا می زن
تا پاسخم را بشنوی پژواک سان ای دوست
در آتش تو زاده شد ققنوس شعر من
سردی مکن با این چنین آتش به جان ای دوست
گفتی بخوان خواندم اگر چه گوش نسپردی
حالا لالم خواستی پس خود بخوان ای دوست

آرامم...

مثل مزرعه ای که ملخ تمامی محصولش راخورده..

آرامم....

دیگرنگران داس ها نیستم....

به کلاغ ها بگویید،بلندومهربان بگویید...

یکنفرتمام بودونبودمراباخودبرد...

دیگرنگران نیستم...

آرامم خیلی آرام....

چند سال پیش توی روزنامه مطلبی رو خونده بودم که برای خودم یادداشت کردم شاید شما هم از اون خوشتون بیاد:

در 15 سالگی آموختم که مادران از همه بهتر می دانند و گاهی اوقات پدران هم

در 20 سالگی باد گرفتم که کار خلاف فایده ای ندارد، حتی اگر با مهارت انجام شود

در 25 سالگی دانستم که یک نوزاد، مادر را از داشتن یه روز هشت ساعته و پدر را از داشتن یک شب هشت ساعته محروم می کند

در 30 سالگی پی بردم که "قدرت"، جاذبه مرد است و "جاذبه"، قدرت زن

در 35 سالگی متوجه شدم که آینده چیزی نیست که انسان به ارث ببرد بلکه چیزی است که خود می سازد

در 40 سالگی آموختم که رمز خوشبخت زیستن، در آن نیست که کاری را که دوست داریم انجام دهیم بلکه در این است که کاری را که انجام می دهیم، دوست داشته باشیم

در 45 سالگی یاد گرفتم که ده درصد از زندگی چیزهایی است که برای انسان اتفاق می افتد و نود درصد آن است که چگونه نسبت به آن واکنش نشان می دهند

در 50 سالگی پی بردم که کتاب بهترین دوست و پیروی کورکورانه بدترین دشمن است

در 55 سالگی پی بردم که تصمیمات کوچک را باید با مغز گرفت و تصمیمات بزرگ را با قلب

در60 سالگی متوجه شدم که بدون عشق می توان ایثار کرد اما بودن ایثار، هرگز نمی توان عشق ورزید

در 65 سالگی آموختم که انسان برای لذت بردن از عمری دراز، باید بعد از خوردن آنچه لازم است آنچه را نیز میل دارد، بخورد

در70 سالگی یاد گرفتم که زندگی، دراختیار داشتن کارت های خوب نیست بلکه خوب بازی کردن با کارت های بد است

در 75 سالگی دانستم که انسان تا وقتی فکر می کند نارس است، به رشد و کمال خود ادامه می دهد و به محض آنکه گمان کرد رسیده شده است دجار آفت می شود

در 80 سالگی پی بردم که دوست داشتن و مورد محبت قرار گرفتن بزرگ ترین لذت دنیا است

در 85 سالگی دریافتم که همانا زندگی زیباست

ماندگار باشید.

مابقی یک سال را نود بار تکرار می کنند...

ماندگار باشید.

چه خوش است حال مرغی که قفس ندیده باشد

چه نکوتر آنکه مرغ‍‍ــی ز قفـس پریده باشد

پـر و بـال ما بریدند و در قفـس گشـودند

چه رها چه بسته مرغی که پرش بریده باشد

من از آن یکی گـزیدم که بجـز یکـی ندیدم

که میان جمله خوبان به صفت گزیده باشد

عجب از حبیـبم آید که ملول می نماید

نکند که از رقیبان سـخنی شـنیده باشد

اگر از کسی رسیده است به ما بدی بماند

به کسی مبـاد از ما که بدی رسـیده باشد

جلسه ی محاکمه ی عشق برپا شده و قاضی این دادگاه عقل بود ؛ و عشق محکوم بود به تبعید به دور ترین نقطه ی مغز یعنی فراموشی ...
قلب تقاضای عفو عشق را داشت ولی همه ی اعضا با او مخالف بودند . قلب شروع کرد به طرفداری از عشق : ای چشم ، مگر تو نبودی که هر روز آرزوی دیدنش را داشتی؟ ؛ ای گوش مگر تو نبودی که در آرزوی شنیدن صدایش بودی؟ ؛ و شما پاها که همیشه منتظر رفتن به سویش بودید حالا چرا اینچنین با عشق مخالفید؟
همه ی اعضا روی برگرداندن و به نشان اعتراض جلسه را ترک کردند . تنها عقل و قلب در جلسه ماندند.
عقل رو به قلب گفت : دیدی؟ همه ی اعضا از عشق بیزارند ولی من متحیرم با وجود اینکه عشق بیشتر از همه تو را آزرده چرا هنوز از او حمایت می کنی؟
قلب نالید و گفت : من بی وجود عشق دیگر نخواهم بود . در آن صورت تنها تکه گوشتی هستم که هر ثانیه کار لحضه ی قبل را تکرار می کند ...
اما دیگر برای گفتن این حرف ها دیر شده بود . حکم صادر شده و قابل اصلاح نبود ...



در سکوت دادگاه ســرنــوشـــت
عقل بر ما حکم سنگینی نوشت
گفته شد دلداده ها از هــم جدا
ای خدا نفرین بر این قانون زشت

بدترین درد این نیست که..................... عشقت بمیره

بدترین درد این نیست که.....................به اونی که دوستش داری نرسی

عجیب است دریا… تا آدم را غرق خود می کند آن را پس می زند!

چه نقاش ماهری است

فکر و خیال

وقتی که دانه دانه موهایت را سفید می کند . . .

ماندگار باشید.

شاید تکراری باشه اما به نظرم خیلی آرامش بخشه

پشت هر کوه بلند، سبزه زاری است پر از یاد خدا و در آن باغ کسی می خواند که خدا هست، دگر غصه چرا؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

ماندگار باشید.

عجیب است دریا… تا آدم را غرق خود می کند آن را پس می زند!

چه نقاش ماهری است

فکر و خیال

وقتی که دانه دانه موهایت را سفید می کند . . .

ماندگار باشید.

شاید تکراری باشه اما به نظرم خیلی آرامش بخشه

پشت هر کوه بلند، سبزه زاری است پر از یاد خدا و در آن باغ کسی می خواند که خدا هست، دگر غصه چرا؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

ماندگار باشید.