نگار عروسک را مقابل خودگرفت.بوی کامیار از او به مشام میرسید. برای اولین بار پس از سالها عروسک را بوسید و با ولع بوئید وبا بغض گفت:هیچوقت نخواستم دل کسی رو بشکنم؛اونم کسی که همیشه دوستم داشته...همه ی این سالها خواب نی نی رو می دیدم اما چهره ی بچه ای که نی نی توی دستهاش جا موند ؛ برام مفهوم نبود.حالا اون بچه بزرگ شده و من خوب به خاطر می ارمش.بچه ای که هنوز بد اخلاق و عبوسه..هنوز می خواد تنها بازی کنه و می خوادقربانی بازیهای دیگران بشه و به جای شیطنت ها و اشتباهات دیگران تنبیه بشه.اما این بچه باید چشماشو باز کنه وببینه که دیگه بزرگ شده...باید گذشته ها رو فراموش کنه و به زندگی با شادی و امید ادامه بده.باید اخماشو باز کنه و زندگی رو از پشت ابروهای گره کرده اش تار و سیاه نبینه.باید صورتشو جلوی نسیم قرار بده و خوشبختی رو تجربه کنه.روح لطیف این بچه در عین نازکی ؛تاریک شده مثل یه حریر سیاه...وقتشه که این روح دوباره روشن و زلال بشه و دوباره به پهنای زندگی ضخامت پیدا کنه.مهم نیست که توی بازی یار داشته باشی یا نه؛مهم اینه که بازی رو واگذار نکنی.جا نزنی؛کم نیاری.

کامیار؛می دونم عشق به کیان یه ضربه ی کاری به قلب تو بوداما سعی کن این خنجر رو در بیاری و بندازی دور من؛الان کنار تو هستم...هستم چون همسر قانونی تو هستم...چون دلم می خواد که باشم تا کمکت کنم به زندگی برگردی.دلم می خوادلبخند روی لبهات باشه...می دونم هر کاری کنم جبران فراموش کاری و قول و قرار کودکی ام نمیشه اما دست کم بذار روح بی قرارم یه کمی آروم بشه.

کمی سکوت کردو آروم ادامه داد:بهم نگاه کن.بذار چشماتو ببینم.چهار روزه که با خودم کلنجار میرم.بین تو و کیان تردید دارم.این یعنی این که...کامیار باید کمکم کنی...شاید تا ابد؛کیان چیزی به یاد نیاره...اونوقت تو هم می خوای تنهام بذاری؟می دونم خیلی خودخواهم می دونم دارم تورو قربانی می کنم مثل همیشه!اما توروخدا با خودت اینطوری نکن...اگر تو نباشی من یه لحظه هم حاضر نیستم کنار کیان باشم نه اون نه هیچ کس دیگه ای.کیان وقتی برای من معنی داره که تو راضی و خوشبخت باشی نه این که مرده باشی .

باز هم کامیار چشمهاشو باز نکرد.نگار با بغضی که حالا ترکیده بود گفت:خیلی بی رحمی و اتاق را ترک کرد

نگار ارام سرش را روی شانه ی او نهاد ودر حالی که به ستاره ها نگاه می کرد گفت:

-دنیا هر لحظه عوض می شه و تغییر می کنه  ادمها هم همیشه یه جور نمی مونند .احساسات ادم عجیب ونا شناخته است حتی گاهی خودشو غافلگیر می کنه . من توی این پنج شش ماهی که نا خواسته کنار تو بودم خیلی بزرگ شدم .من تازه فهمیدم دوست داشتن و عشق یعنی چی دوری وفراق رو حس کردم خودخواهی وغرور بی جا رو دیدم حرص و پول پرستی رو شناختم و فدا شدن و قربانی بودن رو درک کردم تو یه دنیا تجربه به من دادی و یه دنیا محبت. محبتی که کیان هرگز تا این حد نسبت به من نداشت نمی دونم اگر نبودی چطور این مسیر سخت طی می شد. من از صمیم قلبم ازت سپاس گزارم و بهت مدیونم............................

کامیار در سکوت نگاهش می کرد. نگار با تمام وجود عطر چمن های تازه روئیده شده را به داخل ریه هایش کشید و گفت: هوا هم حس مطبوعی داره ....            

حس عاشقی !