این کار خانوم عبدی از نظر من بهتر از دور از من بود چون من داستان این رمان رو خیلی دوست داشتم.از امیرم خوشم اومد. 

ممنون از نویسنده محترم و نشر علی

موضوع تکراری بود.سانسور زیادی توی رمان به کار رفته بود.نثرش زیاد کشش خاصی نداشت.به نظرم بهترین کار نویسنده همون اتش دل هستش

با تشکر از دوستانی که این اثر را خواندن و مرا با نقدهای سازنده یاری کردند .

با آرزوی روزهای خوش برای شما عزیزان

کتاب قشنگی بود,امیر رو دوست داشتم,نگرانیهاش برای تمنا,فداکاریهاش,همه به دل مینشست,اما  شخصیت تمنا یکم اذیتم میکرد, من این سوال رو همیشه از خودم میپرسم آخه مگه تمنا چند سال اونجا زندگی کرد  که رنگ و بو و عاداته اونجا رو گرفت,بیشتر به یه شهروند(اگه اشتباه نکنم)سوئدی  میخورد تا ایرانی. تمنا وقتی رفت نوجوون بود نه کودک ,اگه کودک بود و میرفت میگفتیم که  خوب کودک بوده دیگه شخصیتش اونجا شکل گرفته,اما تمنا فکر میکنم 15 رو لا اقل داشت که رفت,توی سنی بود که میفهمید در خطره و ازدواج اجباری و مصلحتی با امیر برای خروجش از کشوره ,پس قاعدتا تا یه جایی شخصیت و هویت تمنا شکل گرفته. لباس پوشیدنش,غذا خوردنش,بعضا حرف زدنش,عادتهاش همه یه خورده اذیت میکرد. ولی در کل اگه بخوام بگم ,کتاب خوبی بود.

 کتاب قشنگی بود . همه کار های خانم عبدالهی رو خوندم  و دوست دارم ولی تمنای تو رو بیشتر از همه دوست دارم مخصوصا شخصیت امیر برام جالب بود .

 خانم عبدالهی عزیز نوع نگارش شما یکی از بهترین هاست که فکر می کنم اکثر خواننده ها رو جذب میکنه . منتظر کتابهای بعدی شما مریم صدوق

امیدوارم هیشه موفق باشید.

Ana نوشت:
 

انا ی خوبم

در پاسخ به نکاتی که فرمودین باید عرض کنم تمنا در سن حساس (بلوغ روانی و شکل گیری هویت ) و با روحیه زخم خورده از ایران فرار کرد برای همین سعی در فراموش کردن هویت و شخصیت ایرانیش داشت و می خواست تغییر کند یک فرد جدید با خصوصیات جدید شود .

حال نمی دانم در رساندین این نکات در روال داستان موفق بودم . رضایت شما از این داستان موجب خرسندی من است . امیدوارم به جواب خود رسیده باشد . اگر سوال دیگری باشد در خدمتم .

سلامت و موفق باشید

mzm نوشت:
 

مریم صدیق دوست داشتنی

منو شرمنده نفرمایید . داشتن دوست خوبی همچون شما موجب دلگرمی و ارامش برای من است امیدوارم بتوانم با  نوشته هایم جوابگوی مهربانی خالصانه شما باشم

روزهای زیبا ارزوی من برای شماست