محیای عزیزم قشنگترین خبری بود که تو این روزهای کسل کننده میتونستی بهم بدی. خیلی خوشحالم که یه دختر ناز مثل خودت داری...

به سراغ من اگر می آیی

تند و آهسته چه فرقی دارد؟؟

تو به هر جور دلت خواست بیا

مثل سهراب دگر

جنس تنهایی من چینی نیست

که ترک بردارد

مثل آهن شده است

تو فقط زود بـــــــــــــــــــــــــــــــــــیا...

عشق دیگر زیر خروار خاک است

مرگ لیلی قصه ای غمناک است

عشق را شیرین با خود برده است

زیر خاکی که دگر نمناک است

عشق با فرهاد و مجنون مرده است

آه! این واژه چه بی سان پاک است...

دوستان من عاشق این جمله هستم گفتم برای شما هم بنویسن  شاید خوشتون اومد

اولین بار که صدای گام هایت را دوست نداشتم وقتی بود که داشتی می رفتی

وقتی  چترمون خداست ، بگذاریم ابر سرنوشت هر چقدر می خواهد ببارد.....

لحظه هایتان ارام

آنسوی دلتنگی ها خداییست که داشتنش  جبران همه ی نداشته هاست .....

یک شبی مجنون نمازش را شکست          

 بی وضو در کوچه ی لیلا نشست

عشق مست مستش کرده بود   

فارغ از جام الستش کرده بود

گفت: یارب ، از چه خوارم کرده ای ؟

بر صلیب عشق دارم کرده ای ؟

خسته ام ، زین عشق دلخونم نکن

من که مجنونم ، تو مجنونم نکن

مرد این بازیچه دگر نیستم

این تو و لیلای تو ، من نیستم

گفت : ای دیوانه ، لیلایت منم

در رگت ، پنهان و پیدایت منم

سالها با جور لیلا ساختی

من کنارت بودم و نشناختی ................

شب رفتنت آرزو می‌کنم…!
نشد تا تو هستی من عاشق بشم . نشد قلب ما عشقو باور کنه …
,
به امشب به تقدیر من عشق تو
,
به حالی که بی من، تو داری قسم
,
به عنوان روزی که بردی منو
,
به حسی که گفتی میایی قسم
,

به دل خواهی اولین دلهره
,
به گاهی که با من نبودی قسم
,
جدا می‌شی و می‌رود خاطره
,
ولی شک نکن من به تو می‌رسم
,

نشد تا تو هستی من عاشق بشم
,
نشد قلب ما عشقو باور کنه
,
شب رفتنت آرزو می‌کنم
,
خدا وقت دوریتو کمتر کنه
,

به چشمای تو قبل هر گریه‌ای
,
قسم می‌خورم یاد تو با منه
,
قسم می‌خورم بغض این انتظار

یه روزی تو آغوشمون بشکنه

خاطرمان باشد به یاد هم باشیم . شاید سالها بعد ؛ در گذر جاده ها ... بی تفاوت از کنار هم بگذریم و بگوییم این غریبه چقدر شبیه خاطراتم بود .

یاد دارم در غروبی سرد سرد ، می گذشت از کوچه ی ما دوره گرد

داد میزد کهنه قالی میخرم ، دست دوم جنس عالی میخرم      کاسه و ظرف سفالی میخرم                  گر نداری کوزه خالی میخرم

اشک در چشمان بابا حلقه بست            عاقبت آهی کشید ، بغضش شکست

بوی نان تازه هوشش برده بود ، اتفاقا مادرم هم روزه بود

خواهرم بی روسری بیرون دوید ، گفت آقا ! سفره خالی میخرید؟

پدر آمد، دستهایش خالی ، بچه ها چشم به دستان پدر ، سفره خالی را پدر از پنجره بیرون انداخت

بار دیگر گسترد سفره ی قلبش را ، بچه ها آن شب هم ، مثل شبهای دگر ،یک دل سیر محبت خوردند

کاش پرده میدانست ، تا پنجره باز است فرصت رقصیدن هست............

حضرت حیدر به نام فاطمه حساس بود

خلقت از روز ازل مدیون عطر یاس بود

ای که ره بستی میان کوچه ها بر فاطمه

گردنت را می شکست آنجا اگر عباس  بود

ایام شهادت حضرت فاطمه تسلیت باد

شاید آن روز که سهراب نوشت : ((تا شقایق هست زندگی باید کرد))

خبری از دل پر درد گل یاس نداشت

باید این طور نوشت :چه شقایق باشد چه گل پیچک و یاس

جای یک گل خالیست ... تا نیاید مهدی ، زندگی دشوار است

کارما نیست شناسایی رازگل سرخ

کارماشایداین است

که درافسون گل سرخ شناورباشیم

برد در شب ، تا نبیند بی نقاب / ماه نورانی تر از خود ، آفتاب
برد در شب ، پیکری هم رنگ شب / بعد از آن شب نام شب شد ننگ شب
شسته دست از جان ، تن جانانه شست / شمع شد خاکستر پروانه شست
روشنانش را فلک خاموش کرد / ابرها را پنبه های گوش کرد
تا نبیند چشم گردون پیکرش / نشنود تا ضجه های همسرش
هم مدینه سینه ای بی غم نداشت / هم دلی بی درد و خون عالم نداشت
نیست در کس طاقت بشنیدنش / با علی یا رب چه شد با دیدنش؟
درد آن جان جهان از تن شنید / راز غسل از زیر پیراهن شنید
جان هستی گشته بود از تن جدا / نیستی می خواست هستی از خدا
دست دست حق چو بر بازو رسید / آنچنان خم شد که تا زانو رسد
دست و بازو گفتگوها داشتند / بهر هم باز آرزوها داشتند
دست از بازوی بشکسته خجل / بازو از دستی که شد بسته خجل
با زبان زخم بازو راز گفت / دست حق شد گوش و آن نجوا شنفت
سینه و بازو و پهلو از دورن / هر سه بر هم گریه می کردند خون
گفت بازو : من که رفتم خونفشان / تو یدالله فوق ایدیهم بمان
راز هستی در کفن پیچیده شد / لاله ای در یاسمن پوشیده شد
موج ها آغوش دریا یافتند / چون نسیمی سوی گل بشتافتند
این به روی سینه ی مادر فتاد / آن رخ خود بر کف پایش نهاد
برگ برگ گل زهم وا می شود / ازنسیمی گل شکوفا می شود
ناگهان بند کفن خود باز شد / داستان عشق باز آغاز شد
آن همای عشق از نو پر گرفت / کودکان خویش را در بر گرفت
زیر پر بگرفته و پر دادشان / جسم بی جان جان دیگر دادشان
مانده حیران بر که گرید آسمان / بهر مادر ، بر پدر، یا کودکان
نیست کار کس مگر دست خدای / تا کند آن هر دو از مادر جدای
نیمه شب تابوت را برداشتند/ بار غم بر شانه ها بگذاشتند
هفت تن دنبال یک پیکر روان / وز پی این هفت تن هفت آسمان
این طرف خیل رسل دنبال او / آن طرف احمد به استقبال او
ظاهرا تشییع یک پیکر ولی / باطنا تشییع زهرا و علی
دو عزیز فاطمه همراهشان / مشعل نورانشان از آهشان
امشب ای مه مهر ورز و خوش بتاب / تا ببیند پیش پایش آفتاب
ابرها گریند بر حال علی / می رود در خاک آمال علی
چشم نور از دست داده پا رمق / اشک بر مهتاب رویش چون شفق
دل همه فریاد و لب خاموش داشت / مرده ای تابوت روی دوش داشت
آه سرد و بغض پنهان در گلو / بود با آن عده گرم گفتگو :
آه ، آه ای همرمان آهسته تر / می برید اسرار را سر بسته تر
این تن آزرده باشد جان من / جان فدایش او شده قربان من
همرمان این لیله القدر من است / من هلال از داغ و این بدر من است
اشک من زین گل شده گل فام تر / هستی ام را می برید ؛ آرام تر
وسعت اشکم به چشم ابر نیست / چاره ای غیر از نماز و صبر نیست
چشم من از چرخ پر کوکب تر است / بعد از این شب روزم از شب شب تر است
زین گل من ، باغ رضوان نفحه داشت / مصحف من بود هجده صفحه داشت
مرهمی خرج دل چاکم کنید / همرهان همراه او خاکم کنید
::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::
:::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::
پیغمبری که یک عمر ، غمخوار امتش بود / روی کبود زهرا اجر نبوتش بود
:::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::

 به او اعتماد کن .....

    ارباب دوباره پاسخ داد:((بله)) خدمتکار گفت:

  ((آیا درست است که خداوند پس از آنکه شما دنیا را ترک کردید آنرا همچنان اداره می کند؟))

  پشت هر کوه بلند

      سبزه زاریست پر از یاد خدا

         و در آن باغ کسی می خواند

             که خدا هست، دگر غصه چرا؟؟؟؟!!!!.....

                آرزو دارم:خورشید، رهایت نکند

                   غم، صدایت نکند

                         ظلمت شام، سیاهت نکند

                            و تو را از دل آنکس که دلت در تن اوست ,حضرت دوست جدایت نکند...

زن زیبـاســت ...

چه آن زمان که از فرط خستگی چهره اش در هم است.....

   چه آن زمان که... خود را می آراید از پس همه خستگیهایش...
       چه آن زمان که فریاد می زند بر سرت و تو فقط حرکت زیبای لبهایش را مبینی...
          چه آن زمان که کودکی جانش را به لبانش رسانده و دست بر پیشانی زده و لبخند می زند...
                         زن زیباست..
                  آن زمانی که خسته از همه تُهمت ها و نابرابریها باز فراموشش نمی شود؛ مادر است، همسر است.
                                        زن زیباست ...
                                         زمانی که
                       زمانی که لطافت جسم و روحش را توأمان درک کردی ...
                          زمانی که خرامیدنش را بین بازوانت فهمیدی ...
                           زمانی که نداشته های خودت را به حساب ضعفش نگذاشتی ...
                                     آری زن زیبـــــاست...

   اگر بفهمی...

انتخاب با توست . می توانی بگویی : صبح بخیر خدا جان .... یا می توانی بگویی : خدا بخیر کنه ! صبح شد..................

اگه خوابت اومد ، تو چشام بخواب . اگه اشک نذاشت ، تو قلبم بخواب . اگه صدای قلبم نذاشت ، من می میرم  تو راحت بخواب ..................

[ i ] [ i ] [  ] [i ] [ i ] [ i ]

این قبر هارو میبینید یکیش خالیه؟ خریدمش تا برای همه دوست جونام بمیرم!!!

آرامم؛ مثل مزرعه ای که تمام محصولش را ملخ ها خورده باشند... دیگر نگران داس ها نیستم!!!

این جملهء زیبا رو امروز یکی از دوستان توی ایمیل برام فرستاده:

شخصیت من را با برخوردم اشتباه نگیرید. شخصیت من چیزیه که هستم اما برخورد من بستگی داره به اینکه تو کی باشی ........!!!!!

زندگی صحنهء یکتای هنرمندی ماست

هر کسی نغمهء خود خواند و از صحنه رود

صحنه همواره به جاست

خرم آن نغمه که مردم بسپارند به یاد

زخمی بر پهلویم است . روزگار نمک می پاشد ، من از درد پیچ و تاب میخورم و همه گمان می کنند که می رقصم .....................

دو تا نابینا توی دنیا می شناسم . یکی تو که هیچ وقت عشقمو ندیدی و دیگری من که کسی رو جز تو ندیدم

خواستم بگویم که فاطمه دختر محمد است.

دیدم که فاطمه نیست.

خواستم بگویم که فاطمه همسر علی است.

دیدم که فاطمه نیست.

خواستم بگویم که فاطمه مادر حسین است.

دیدم که فاطمه نیست.

خواستم بگویم که فاطمه مادر زینب است.

باز دیدم که فاطمه نیست.

نه این ها همه هست و این همه فاطمه نیست.

دکتر شریعتی

از خدا پرسیدم: اگر در سرنوشت ما همه چیز را از قبل نوشته ای ، پس  ارزو کردن چه فایده ای دارد؟

خداوند خندید و گفت :شاید در سرنوشت نوشته باشم ''هرچه او آرزو کرد"

مجادله در ادبیات بر سر یک خال :

اگر آن ترک شیرازی بدست آرد دل ما را                               به خال هندویش بخشم سمرقند و بخارا را     (حافظ)

 اگر آن ترک شیرازی بدست آرد دل ما را                               به خال هندویش بخشم سر و دست و تن و پا را

هر آنکس چیز می بخشد ز مال خویش می بخشد                          نه چون حافظ که می بخشد سمرقند و بخارا را             (صائب تبریزی)

 اگر آن ترک شیرازی بدست آرد دل ما را                               به خال هندویش بخشم تمام روح اجزا را

هر آنکس چیز می بخشد بسان مرد می بخشد                              نه چون صائب که می بخشد سر و دست و تن و پا را

سر و دست و تن و پا را به خاک گور می بخشند                             نه بر آن ترک شیرازی که برده جمله دلها را                     ( شهریار)

 اگر آن ترک شیرازی بدست آرد دل ما را                               خوشا بر حال خوشبختش بدست آورد دنیارا

نه جان و روح می بخشم نه املاک بخارا را                                  مگر بنگاه املاکم ؟ چه معنا دارد این کارا

و خال هندویش دگر ندارد ارزشی اصلا                                          که با جراحی صورت عمل کردند خال ها را

نه حافظ داد املاکی نه صائب دست و پاها را                                        فقط این ها می خواستند بگیرند وقت ماها را                (فاطمه دریایی)

اینم شعر من که با خوندن اشعار بالا سر ذوق اومدم و یه چیزی گفتم :

 اگر آن ترک شیرازی بدست آرد دل ما را                               به طنازی دهم او را تمام مهر دنیا را

صمیم گر می دهد مهری برای خویش می بخشد                          نه بر آنکس که با ظلمش شکافد سنگ خارا را                      "صمیم" 

samim.m نوشت:
 

صمیم جان

اگر آن دخت گرگانی به دست آرد دل ما را                                        به عقل و هوش و احساسش دهم آفاق دنیا را

هر آنکس مال میبخشد کمال و تام میبخشد                                       نه چون حافظ که بخشیده فقط یک شهر و یک جا را

این  هم از شیطنت شعری من در این زمینه!