خوشبخت کسی که به‌یکی از این دو چیز دسترسی دارد، یا کتاب‌های خوب، یا دوستانی که اهل کتاب باشند.»

• ویکتور هوگو

 

رفته بودم سر حوض
تا ببینم شاید، عکس تنهایی خود را در آب
آب در حوض نبود.
ماهیان می گفتند:
((هیچ تقصیر درختان نیست.
ظهر دم کرده تابستان بود،
پسر روشن آب، لب پاشویه نشست
و عقاب خورشید، آمد او را به هوام برد که برد.

***

به درک راه نبردیم به اکسیژن آب.
برق از پولک ما رفت که رفت.
ولی آن نور درشت،
عکس آن میخک قرمز در آب
که اگر باد می آمد دل او، پشت چین های تغافل می زد،
چشم ما بود.
روزنی بود به اقرار بهشت.

***

تو اگر در تپش باغ خدا را دیدی، همت کن
و بگو ماهی ها، حوضشان بی آب است.))

***
باد می رفت به سر وقت چنار.
من به سر وقت خدا می رفتم.

آنقدرحیف شدوای کاشهای پررنگ پشت سرم جامانده که گویی بغض سالهای بی بهار

نفسم راگروگرفته است....

خواب پررنگ پاییزمرمرتختخواب زرد رویاهایم را

پژمرده کرد......

آنقدرکه

 هربارخواستم بگویم خداکند...

هربارخواستم بگویم آرزودارم،

هق هق دلواپسی هایم...

غصه های رنگارنگ خاطراتم رابا یک بغل حیف شد

مرطوب کرد.......

سوالی ساده دارم از حضورت من آیا زنده ام وقـت ظـهورت ؟ اگر که آمـدی مـن رفـته بـودم اسیر سال و ماه و هفته بودم دعایم کــن دوباره جـان بگیرم بیــایـم در رکــاب تــو بــمـیـرم " "

گاهی دلم ازهرچی آدمه میگیره

گاهی دلم دوکلمه حرف مهربانونه میخواد

فقط دوکلمه

نه ازجنس دوستت دارم وبی تومی میرم

نه به شکل نفسم برای تو میزنه واینجورحرفا

گاهی فقط دلم میخواد یکی باشه بگه

دلتنگ نباش فردام یه روزدیگه اس...

گاهی میگم خدایاممنون که الان کسی پیشم نیست،

کسی نمی پرسه حالت چطوره تامجبورنشم دروغ بگم که خوبم.

جالبه بعضی وقتهااونقدراحساس تنهایی اذیتت میکنه که احتیاج داری یکی صدات کنه،

حتی اشتباهی..

باخودت میگی کاش اون لحظه که یکی ازت میپرسه چطوری؟وتومیگی خوبم !

کسی باشه وآروم بغلت کنه وآهسته توگوشت بگه میدونم که خوب نیستی.......

.

 


دلم گرفته
دلم عجیب گرفته و هیچ چیز
نه این دقایق خوشبو
که روی شاخه ی نارنج می شود خاموش
نه این صداقت حرفی
که در سکوت میان دو برگ این گل شب بوست
نه هیچ چیز
مرا از هجوم خالی اطراف نمی رهاند
و فکر می کنم که این ترنم موزون حزن تا به ابد
شنیده خواهد شد ...

بیخودی منتظرت لب جاده میشینم
بیخودی هر ثانیه تو رو از دور میبینم
بیخودی دلم خوشه به دنبال دیدنت
ساعت و کوک میکنم لحظه ی رسیدنت 

بیخودی حروم میشن لحظه هام به پای تو
تو که دوستم نداری از خیال من برو
غم دوری از چشات دلمو میلرزونه
بی ستاره شدم و هیچ کسی نمیدونه

 

بنده گفت خدا چرا آرزویم را بر آورده نمی کنی؟؟ مدت هاست که به درگاهت دست اجابت بلند کرده ام . خدایا همین یکبار ..همین یک آرزو.... و این آخرین آرزوی من است....

فرشته خندید و با خود گفت : چه دروغ بزرگی آخرین آرزو !!! تا جائی که به یاد دارم آرزو های آدمیان بی نهایت بوده...

خدا خندید و گفت : دو بار از کار انسان ها خنده ام می گیرد : یکبار زمانی که برای چیزی که به صلاحشان نیست دعا می کنند و هزاران هزار بار رو به سویم می آورند و طلبش می کنند و بار دیگر زمانی که برای چیزی که به صلاحشان است و ما بر آنان فرو می فرستیم نا شکری می کنند و طلب از بین رفتنش را می کنند!!حال آنکه برای آنها بهتر است....

فرشته گفت : و آنها نمی دانند آن هنگام که آرزویی می کنند و خداوند همان زمان به آرزو و دعا یشان پاسخ نمی دهد سه حالت دارد : اول آنکه به صلاحشان نیست ، دوم آنکه می داند در صورت استجابت آن دیری نمی پاید که پشیمان می شوند و سوم آنکه دارد بهترین چیز را برای آنها مهیا می کند....

ااز دیده به جای اشک خون می آید

دل خون شده ، از دیده برون می آید

دل خون شد از این غصّه که از قصّه عشق

می دید که آهنگ جنون می آید

می رفت و دو چشم انتظارم بر راه

کان عمر که رفته ، باز چون می آید؟

با لاله که گفت حال ما را که چنین

دل سوخته و غرقه به خون می آید

کوتاه کن این قصه ی جان سوز ای شمع

کز صحبت تو ، بوی جنون می آید

« دکتر علی شریعتی »

1. خدایا! هدایتم کن! زیرا می‏دانم که گمراهی چه بلای خطرناکی است.
2. خدایا! هدایتم کن! زیرا می‏دانم که گمراهی چه بلای خطرناکی است.
3. خدایا! هدایتم کن! که ظلم نکنم، زیرا می‏دانم که ظلم چه گناه نابخشودنی است.
4. خدایا! نگذار دروغ بگویم، زیرا دروغ ظلم کثیفی است.
5. خدایا! محتاجم مکن که تهمت به کسی بزنم، زیرا تهمت، خیانت ظالمانه‏ای است.
6. خدایا! ارشادم کن که بی‏انصافی نکنم، زیرا کسی که انصاف ندارد شرف ندارد.
7. خدایا! راهنمایم باش تا حق کسی را ضایع نکنم، که بی‏احترامی به یک انسان، همانا کفر خدای بزرگ است.
8. خدایا! مرا از بلای غرور و خودخواهی نجات ده، تا حقایق وجود را ببینم و جمال زیبای تو را مشاهده کنم.
9. خدایا! پستی دنیا و ناپایداری روزگار را همیشه در نظرم جلوه‏گرساز، تا فریب زرق و برق عالم خاکی، مرا از یاد تو دور نکند.
10. خدایا! من کوچکم، ضعیفم، ناچیزم، پرکاهی در مقابل طوفان‏ها هستم، به من دیده‏ای عبرت‏بین ده، تا ناجیزی خود را ببینم و عظمت و جلال تو را براستی بفهمم و به درستی تسبیح کنم.
11. خدایا! دلم از ظلم و ستم گرفته است، تو را به عدالتت سوگند می‏دهم که مرا در زمره ستم‏گران و ظالمان قرار ندهی.
12. خدایا! می‏خواهم فقیری بی‏‏نیاز باشم، که جاذبه‏های مادی زندگی، مرا از زیبایی و عظمت تو غافل نگرداند.
13. خدایا! خوش دارم گمنام و تنها باشم، تادر غوغای کشمکش‏های پوچ مدفون نشوم.
14. خدایا! دردمندم، روحم از شدت درد می‏سوزد، قلبم می‏جوشد، احساسم شعله می‏کشد، و بندبند وجودم از شدت درد صیحه می‏زند، تو مرا در بستر مرگ آسایش بخش.
15. خسته ‏ام، پیر شده‏ام، دل‏شکسته‏ام، ناامیدم، دیگر آرزویی ندارم، احساس می‏کنم که این دنیا دیگر جای من نیست، با همه وداع می‏کنم، و می‏خواهم فقط با خدای خود تنها باشم.
16. خدایا! به سوی تو می‏آیم، از عالم و عالمیان می‏گریزم، تو مرا در جوار رحمت خود سکنی ده.

 

برگرفته از دست نوشته های دکتر مصطفی چمران

بزار باور کنم هستی، بزار برگردم از کابوس / بزار حاشا کنم
ماه ی، میون این همه فانوس / بزار فردای دنیامو به دستای تو بسپارم / واسه پروانگی
کردن، من این دستارو کم دارم..

آقا گمانم من شما را دوست...

حسی غریب و آشنا را دوست...

نه نه! چه می گویم فقط این که

آیا شما یک لحظه ما را دوست؟

منظور من این که شما با من...

من با شما این قصه ها را دوست...

ای وای! حرفم این نبود اما

سردم شده آب و هوا را دوست...

حس عجیب پیشتان بودن

نه! فکر بد نه! من خدا را دوست...

از دور می آید صدای پا

حتا همین پا و صدا را دوست...

این بار دیگر حرف خواهم زد

آقا گمانم من شما را دوست

سه نقطه های تو گاهی هزار واژه ومن

هنوز در تب یک نقطه از لبت بی تاب

همیشه معنی صد اضطراب ... من، بی تو

همیشه دیدن بی پرده ی شما در خواب

چه عاشقانه ی پوچی! تو خوب می دانی

میان این همه رویا ، فقط تویی کمیاب

و من چه خسته تو را چون سراب می جویم

چه فصل خالی و تلخی ست سهم من زین خواب!

...

کجاست آنکه ز من آتشی بگیراند

بسازد از تن من قطعه قطعه های مذاب

و یا حضور تو را قصّه قصّه ، فصل به فصل...

بخواند از تو غزل های نابِ بی پایاب

...

خدا کند که غزلهای آخرم باشد

خدا کند که شوم در غمت خراب،خراب

چه روزگار غریبی ست نازنین، آری

نه حرف مانده برایم ، نه عشق های مجاب

بیا... تمام کن این انتظار را در من

بدون شرح و سه نقطه ... پر از حکایت ناب

...

یکی نبود و یکی بود و او نبود ... و من

هنوز در تب یک نقطه از لبت بی تاب

من بودم ، تو و یک عالمه حرف

و ترازویی که سهم تو را از شعرهایم نشان می داد !

کاش بودی و می فهمیدی وقت دلتنگی ، یک آه چقدر وزن دارد.

او که می رود نمی فهمد،ولی او که بدرقه می کند خوب میداند که کاسه آب معجزه نمی کند...

خدایا سرده این پایین از اون بالا تماشا کن
اگه میشه فقط گاهی خودت قلب منو(ها)کن

گلوی آدم را باید گاهی بتراشند تا برای دلتنگی های تازه جا باز شود ، دلتنگی هایی که جایشان نه در دل که در گلوی آدم است ، دلتنگی هایی که میتوانند آدم را خفه کنند

دلم از نبودنت پر است ، آنقدر که اضافه اش از چشمانم میچکد !

نویسنده ها”سیگار”می کشند/شاعرها”هجران”/
نقاشها “تابلو”/زندانیها”تنهایی”/دزدها”سرک”/مریضها”درد”/
بچه ها”قد”/ومن برای کشیدن”نفسهای تو”راانتخاب میکنم
من برای نفس کشیدن”هوای تو” راانتخاب میکنم 

بهاران من ، طوفان ها در رقص عظیم تو به شکوهمندی نیلبکی می نوازند ، و ترانه ی رگ هایت آفتابی همیشگیست

تو می روی و فقط نگاه می کنم

تعجب نکن که چرا گریه نمی کنم

بی تو یک عمر برای گریستن باقی است

اما برای تماشا همین یک لحظه باقیست...

ماندگار باشید.

دلـم سـاعـتـی مـیـخـواهـد ...کـه مـانـده بـاشـد ... روی ساعـتـهـای بـا تـو بودن

مدتهاست زیاد حرف میزنم اما حرفم را نمیزنم.....

مرگ آن لاله ی سرخ
کفن خنده به روی لب بود
گرد آن آینه ها
شبه فاجعه ای در شب بود
مردن شاپرکها
کشتن قاصدکها
خبر از شومی کاری میداد
نفسش ناله ی غم سر میداد
آشیان رو به خرابی میرفت
تن پوسیده گواهی میداد
او به این حرف نمی اندیشید
که کفن باید برد
و نفس باید داد
و به جای همه بودنها
همه دیدنها
لحظه ها مانده به جا
شکل اندیشه ی مردن در اوست
همه ی هستی او رفته به باد
او سرآسیمه به دنبال تلافی میگشت
به دلش زخم قدمهای تجاوز مانده
او نداند که پی مردن خود
میکشد هر چه اصالت باقی است

اگر پیاده هم شده است سفر کن ، در ماندن می پوسی